Nocny portier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nocny portier

Il portiere di notte

Gatunek	dramat, kryminał, romans
Data premiery	1 października 1974
Kraj produkcji	Włochy
Język	włoski
Czas trwania	118 min
Reżyseria	Liliana Cavani
Scenariusz	Liliana Cavani
Muzyka	Daniele Paris
Zdjęcia	Alfio Contini
Scenografia	Nedo Azzini Jean Marie Simon
Kostiumy	Piero Tosi
Montaż	Franco Arcalli
Produkcja	Esa De Simone Robert Gordon Edwards
Dystrybucja	The Criterion Collection

Nocny portier (wł. Il portiere di notte) – włoski film z 1974 roku w reżyserii Liliany Cavani.

Maximilian Theo Aldorfer był oficerem SS w obozie koncentracyjnym. Nastoletnia więźniarka Lucia stała się tam jego niewolnicą seksualną, ale też była pod jego opieką i zapewne dzięki temu przetrwała. Max kazał zabić więźnia, który ją maltretował i dał jej w prezencie jego odciętą głowę podczas imprezy, gdzie śpiewała ona topless strażnikom w niekompletnym mundurze SS piosenkę Marleny Dietrich Wenn ich mir was wünschen dürfte (Gdybym mogła wypowiedzieć życzenie). W roku 1957 w Wiedniu (czyli niedługo po odjeździe wojsk radzieckich) spotykają się przypadkiem ponownie. Ona, teraz Lucia Atherton, jest żoną amerykańskiego dyrygenta. On został nocnym portierem w hotelu, gdzie małżonkowie się zatrzymali. Wznawiają w tym hotelu, a potem w mieszkaniu Maksa swój specyficzny romans, po wyjeździe męża. Max zwierza się hrabinie Stein mieszkającej w hotelu, że odnalazł swoją "małą dziewczynkę", co ta uważa za szalone. Max zabija na rybach Maria, byłego nazistę, który wie, że Lucia wciąż żyje. Kontakty ze świadkiem zbrodni wychodzą jednak na jaw i nie podobają się kolegom Maksa z SS, pod wodzą Hansa Folgera, którzy zacierają swoją przeszłość poprzez fizyczną likwidację świadków i niszczenie dokumentów, przedtem jednak urządzają na ich podstawie pseudoprocesy we własnym gronie. Max jest „miękkim” członkiem grupy, ma spore wyrzuty sumienia, odczuwa wstyd i dlatego woli pracę w nocy, by nie pokazywać się ludziom. W końcu porzuca hotel, by cały czas spędzać z Lucią. Koledzy doprowadzają do uwięzienia pary w mieszkaniu poprzez nieustanną obserwację i zastraszanie. Blokują zakupy żywności, której wkrótce zaczyna brakować. Zastępuje ją seks. Lucia doprowadza się prawie do utraty przytomności z głodu. Gdy esesman odcina elektryczność, Max w mundurze nazistowskim i Lucia w peniuarze podobnym do tego, który nosiła w obozie opuszczają budynek i odjeżdżają. Podąża za nimi samochód. Zatrzymują się na moście i o świcie idą przed siebie. Rozlegają się dwa strzały i kochankowie padają martwi.

• Dirk Bogarde jako Maximilian Theo Aldorfer
• Charlotte Rampling jako Lucia Atherton
• Philippe Leroy jako Klaus
• Gabriele Ferzetti jako Hans
• Giuseppe Addobbati jako Stumm
• Isa Miranda jako hrabina Stein
• Nino Bignamini jako Adolf
• Marino Masé jako Atherton
• Nora Ricci

• Plakat
• Recenzja z wieloma fotosami, criterioncollection.blogspot.com
• Nocny portier w bazie IMDb (ang.)
• Nocny portier w bazie Filmweb