Norbertanie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pełna nazwa | Kanonicy Regularni Zakonu Premonstratensów |
---|---|
Nazwa łacińska | Candidus et Canonicus Ordo Praemonstratensis |
Skrót zakonny | O.Praem. |
Wyznanie | |
Kościół | |
Założyciel | św. Norbert z Xanten |
Data założenia | 1120 |
Data zatwierdzenia | 1126 |
Przełożony | |
Liczba członków | 1257 (2010)[1] |
Strona internetowa |
Norbertanie (Premonstratensi) – zakon rzymskokatolicki założony w 1120[2] przez św. Norberta z Xanten w miejscowości Prémontré koło Laon we Francji. Oparty jest na regule św. Augustyna.
Zakon norbertanów w XIV wieku obejmował 655 opactw i probostw. Obecnie w świecie jest około 1450 zakonników w 51 domach. Zakon wydał 10 świętych i 4 błogosławionych. Wśród błogosławionych jest też polska norbertanka, Bronisława z Krakowa. Pierwsi premonstratensi przybyli do Polski w 1126 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Norbertanie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-03-24] (ang.).
- ↑ Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 426. ISBN 978-84-9819-814-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona Norbertanów z Opactwa św. Marcina w Mondaye we Francji. norbertanie.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)].
- Dzieje klasztoru norbertanów w Witowie