Nordalbingowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2024-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nordalbingowie (łac. Nordliudi^[1]) – jedno z plemion saskich.

Jak to wynika już z nazwy (po łacinie Albis to Łaba), zamieszkiwali Nordalbingowie tereny na północ od rzeki Łaby podzielone na trzy okręgi: Holzatów, Szturmarów i Ditmarszów oraz w trójkącie na południe od Łaby między ujściem jej i Wezery zwany Hadeln. Po zwycięstwie sprzymierzonych z Frankami Obodrytów w bitwie nad Święcianą nad Nordalbingami, Karol zmusił 10 000^[2] rodzin do przeniesienia się środkowych Niemiec, a prowincje na północ od Łaby oddać Obodrytom.