Norowiak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Norowiak
Juscelinomys
Moojen, 1965[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – norowiak stołeczny (J. candango)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Akodontini

Rodzaj

norowiak

Typ nomenklatoryczny

Juscelinomys candango Moojen, 1965

Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Norowiak[2] (Juscelinomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w Boliwii[3][4][5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 128–192 mm, długość ogona 84–116 mm, długość ucha 12–18 mm, długość tylnej stopy 21–27 mm; masa ciała 61–99 g[4][6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1965 roku brazylijski teriolog João Moojen na łamach Revista Brasileira de Biologia[1]. Na gatunek typowy Moojen wyznaczył (oryginalne oznaczenie) norowiaka stołecznego (J. candango).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Juscelinomys: Juscelino Kubitschek (1902–1976), brazylijski polityk, prezydent Brazylii w latach 1956–1961; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1][7].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[8][6][3][2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c J. Moojen. Novo genero de Cricetidae do Brasil central (Glires, Mammalia). „Revista Brasileira de Biologia”. 25, s. 281, 1965. (port.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 249. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 412. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 463. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Juscelinomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-02].
  6. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 262. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 217. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  8. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
  9. N. Roach, Juscelinomys candango, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-12-02] (ang.).