Nowobiocyna – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||||||||
| |||||||||
Ogólne informacje | |||||||||
Wzór sumaryczny | C31H36N2O11 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 612,62 g/mol | ||||||||
Identyfikacja | |||||||||
Numer CAS | |||||||||
PubChem | |||||||||
DrugBank | |||||||||
| |||||||||
|
Nowobiocyna – organiczny związek chemiczny, antybiotyk. Ma postać białego, krystalicznego proszku, rozpuszczalnego w wodzie i etanolu. Jest stosowany w przypadkach zakażenia niektórymi gronkowcami – wrażliwy na nowobiocynę jest np. S. epidermidis, zaś S. saprophyticus przeciwnie.