French
DeutschNowosybirski Techniczny Uniwersytet Państwowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
 budynek uniwersytetu | |
| Dewiza | Docendo Discimus |
|---|---|
| Data założenia | |
| Państwo | |
| Obwód | |
| Adres | |
| Liczba pracowników • naukowych | |
| Liczba studentów | |
| Rektor | Nikolaj Pustowoj |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego  | |
Położenie na mapie Nowosybirska  | |
 54°59′16,8″N 82°54′22,7″E/54,988000 82,906300 | |
| Strona internetowa | |
Nowosybirski Techniczny Uniwersytet Państwowy (ros. Новосибирский государственный технический университет) – jeden z największych technicznych uniwersytetów w Federacji Rosyjskiej[2], utworzony w 1953 roku w Nowosybirsku jako Instytut Elektrotechniczny. Od 1992 roku uczelnia o statusie uniwersytetu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki Uniwersytetu Technicznego podobne są do innej uczelni z tego samego miasta, Nowosybirskiego Uniwersytetu Państwowego. II wojna światowa w znaczącym stopniu wpłynęła na rozwój Nowosybirska. W mieście skoncentrowano wielkie zakłady przemysłowe, a liczba ludności podwoiła się. Sprawiło to, że zaczęło pojawiać się zapotrzebowanie na tworzenie wyższych uczelni, szczególnie o znaczeniu technicznym, które mogłyby dostarczać wyspecjalizowanej kadry pracowniczej dla przemysłu[3]. 19 sierpnia 1950 roku sowiecki przywódca Józef Stalin podpisał dekret o utworzeniu w Nowosybirsku Instytutu Elektrotechnicznego[4]. Pod budowę kompleksu budynków dla instytutu przeznaczono prawie 20 hektarów na lewym brzegu Obu. Po fazie przygotowawczej i budowie pierwszych obiektów, 1 września 1953 roku zainaugurowano działalność instytutu. Dzielił się wówczas on na dwa wydziały: Radiotechniczny i Elektromechaniczny. Naukę rozpoczęło 150 studentów, po 75 na każdym z wydziałów[4]. Kadra naukowa liczyła 11 pracowników naukowych i 7 pracowników technicznych[4]. W 1955 roku rektorem uczelni został Gieorgij Pawłowicz Łyszczyński, który miał kierować uczelnią aż do roku 1989. W 1974 roku został on doktorem honoris causa Politechniki Śląskiej[5]. Wkrótce uniwersytet nawiązał współpracę z innymi instytucjami naukowymi działającymi na terenie nowosybirskiego Akademgorodoku.
W 1964 roku otwarto pierwsze centrum komputerowe i zaczęto wdrażać wykorzystywanie komputerów oraz inżynierii komputerowej w procesach badawczo-edukacyjnych. Instytut nawiązał stosunki z uczelniami poza granicami Związku Sowieckiego: od 1968 roku ze wspomnianą Politechniką Śląską, a od 1972 roku z Wyższą Szkołą Techniczną (obecnie Uniwersytetem Technicznym) w Karl-Marx-Stadt (obecnie Chemnitz)[4]. Systematycznie rosła liczba studentów. W 1971 roku ich liczba wynosiła 12 913, a w 1980 roku już 15 610[4]. Już wówczas władze starały się o przekształcenie Instytutu Elektrotechnicznego w pełnoprawny uniwersytet, ale ich starania zawodziły[4]. Dopiero w kwietniu 1992 roku uczelnia spełniła wymogi władz, uzyskała certyfikat i została przekształcona w Nowosybirski Techniczny Uniwersytet Państwowy[4]. Jeszcze przed transformacją uczelni odbyły się pierwsze demokratyczne wybory rektora[6], którym został Anatolij Wostrikow. 17 listopada 2000 roku uniwersytet wizytował rosyjski prezydent Władimir Putin[7],
Uniwersytet obecnie
[edytuj | edytuj kod]
18 września 2002 roku rektor Anatolij Wostrikow podpisał w Bolonii tzw. Magna Charta Universitatum, tym samym rozpoczynając wdrażanie na uniwersytecie tzw. procesu bolońskiego[8]. Od 2004 roku uniwersytet dysponuje nowoczesnym ośrodkiem sportowo-rekreacyjnym (tzw. Pałacem Sportu)[9]. Obecnie w skład uniwersyteckie kompleksu naukowego wchodzi 21 budynków o powierzchni 233,697 metrów kwadratowych[10]. Funkcję rektora od 2005 roku pełni Nikolaj Pustowoj. Biblioteka uniwersytecka gromadzi w swych zbiorach ponad milion pozycji, działa także muzeum uniwersyteckie[10]. Od początku swego istnienia uczelnię opuściło około 75 tysięcy absolwentów[10].
Poczet rektorów
[edytuj | edytuj kod]- Andriej Potużnyj (1953–1955)
- Gieorgij Łyszczyński (1955–1990)
- Anatolij Wostrikow (1990–2005)
- Nikolaj Pustowoj (od 2005)
Wydziały
[edytuj | edytuj kod]- Wydział Automatyki i Inżynierii Komputerowej
- Wydział Biznesu
- Wydział Nauk Humanistycznych
- Wydział Energetyki
- Wydział Mechaniczno-Technologiczny
- Wydział Radioelektroniczny
- Wydział Fizyki
- Wydział Matematyki Stosowanej i Informatyki
- Wydział Mechatroniki i Automatyki
- Wydział Prawa
- Wydział Lotnictwa
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ntsu.ru: Новосибирский государственный технический университет: Общие сведения. [dostęp 2012-05-12]. (ros.).
- ↑ Ntsu.ru: NSTU: Centre of International Education. [dostęp 2012-05-12]. (ang.).
- ↑ Seth A., Cold War Frontier: Building the Defense Complex in Novosibirsk, w: Engel J. A. (pod red.), Local Consequences of the Global Cold War, Stanford 2007, s. 143.
- ↑ a b c d e f g Nsu.ru: Новосибирский государственный технический университет: История НГТУ. [dostęp 2012-05-12]. (ros.).
- ↑ Polsl.pl: Doktorzy Honoris Causa Politechniki Śląskiej. [dostęp 2012-05-12]. (pol.).
- ↑ Nstu.ru: Новосибирский государственный технический университет: История НЭТИ-НГТУ, 1990. [dostęp 2012-05-16]. (ros.).
- ↑ Kremlin.ru: President Vladimir Putin visited Novosibirsk State Technical University. [dostęp 2012-05-16]. (ang.).
- ↑ Nstu.ru: Новосибирский государственный технический университет: История НЭТИ-НГТУ, 2002. [dostęp 2012-05-16]. (ros.).
- ↑ Nstu.ru: Новосибирский государственный технический университет: История НЭТИ-НГТУ, 2004. [dostęp 2012-05-16]. (ros.).
- ↑ a b c Nstu.ru: General Information about NSTU. [dostęp 2012-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-22)]. (ang.).