Ożaglowanie łacińskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ożaglowanie łacińskie – rodzaj ożaglowania z trójkątnym żaglem przymocowanym do długiej ukośnej rejki. Rejka zamocowana jest do masztu niesymetrycznie: jej przednia – krótsza – część umocowana jest w okolicach dziobu.

Zobacz też

I. C. Campbell, "The Lateen Sail in World History". uhpress.hawaii.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-04)]., Journal of World History, 6.1 (1995), 1–23

Żagle	Achtersztaksel Apsel Bezan Bonnet Drabler Fok Genaker Genua Grot Kliwer Latacz Lizel Marsel Raffi Spinaker Stertrumsel Sztafok Sztaksel Topsel Trajsel Trumsel Żagiel sztormowy Żagiel kotwiczny
Rodzaje ożaglowania	Arabskie Bermudzkie Gaflowe Guari Kleszcze kraba Lugrowe Łacińskie Rejowe Rozprzowe Skośne Suche Va Marie
Drzewce	Blindreja Bom Bryfokreja Bukszpryt Delfiniak Gafel Gik Jumpsaling Maszt Reja Rejka Rozprza Saling Stenga Wystrzał Wytyk
Liny	Achtersztag Baksztag Bras Dirka Fał Gaja Jumpsztag Kontrafał Kontraszot Szot Sztag Topenanta Wanta