OK-GLI – Wikipedia, wolna encyklopedia
Nazwa | OK-GLI |
---|---|
Oznaczenie | BST-02 |
Data pierwszego lotu | 29 grudnia 1984 |
Data ostatniego lotu | 1989 |
Liczba zakończonych misji | 25 lotów testowych |
Status | Nieczynny, w ekspozycji Technik-Museum Speyer |
OK-GLI (BST-02) – radziecki testowy prom kosmiczny przeznaczony do testów aerodynamicznych, zbudowany w ramach programu Buran. Został skonstruowany w 1984 r.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Pojazd ten, w odróżnieniu od amerykańskiego promu Enterprise przeznaczonego do testów atmosferycznych, był wyposażony w 4 silniki turboodrzutowe AL-31. Pozwalały one na start ze zwykłego pasa startowego, podczas gdy Enterprise musiał być wynoszony przez samolot transportowy. Powstał we wczesnych latach 80., zostały na nim przeprowadzone testy lotu poziomego i automatycznego lądowania. Został wyposażony w taką samą aparaturę, jak wahadłowiec przeznaczony do lotu w kosmos (system nawigacyjny, czujniki temperatury, akcelerometry itp.), miał też identyczną aerodynamikę i tak samo położony środek ciężkości. Egzemplarz odbył 25 lotów próbnych.
Prom ma 36 metrów długości, 16 m wysokości (do szczytu statecznika pionowego) i masę ok. 80 ton[1].
Losy po zakończeniu programu
[edytuj | edytuj kod]Po rozpadzie Związku Radzieckiego program Buran został zamknięty. W latach 90. prom BST-02, znajdujący się w bazie lotniczej w mieście Żukowski, był prezentowany co dwa lata podczas pokazów MAKS Airshow. W 2000 roku zakupiła go firma Buran Space Corporation (BSC), należąca do australijskiego biznesmena i byłego astronauty Paula Scully-Powera. Był on wystawiony w centrum rozrywkowym Darling Harbour w Sydney i miał być jedną z atrakcji towarzyszących Letnim Igrzyskom Olimpijskim, jednak nie wzbudził większego zainteresowania turystów; firma zrezygnowała z planów organizacji objazdowej wystawy po Australii i stolicach Azji Południowo-Wschodniej. Bankructwo Buran Space Corporation sprawiło, że prom ponownie stał się rosyjską własnością, po czym został wystawiony na licytacji[2]. W 2002 roku znalazł się nabywca, firma Space Shuttle World Tour zarejestrowana w Singapurze. Prom został przetransportowany do Bahrajnu, gdzie był wystawiony podczas letniego festiwalu. Właściciel nie był w stanie pokryć kosztów transportu ani opłat za przechowywanie promu. W latach 2004 – 2008 prom spoczywał na nabrzeżu w Bahrajnie, ze względu na trwające postępowanie sądowe między Rosją a Space Shuttle World Tour[2]. Wreszcie w 2008 roku prom OK-GLI zakupiło niemieckie muzeum w mieście Spira, Technik-Museum Speyer[1][3]. Transport promu do Europy nie obył się bez problemów, ale ostatecznie prom znalazł się w ekspozycji muzeum[1].
Informacje, że muzeum w Sinsheim zakupiło od Rosjan inny egzemplarz Burana (Buran 2.01)[4] są błędne[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Spaceshuttle BURAN. Technik-Museum Speyer. [dostęp 2013-10-29].
- ↑ a b c Analog Buran Test Vehicle. aerospaceweb.org. [dostęp 2011-03-11].
- ↑ Russian Space Shuttle Navigates Rhine River. „Der Spiegel”, 2008-07-04. [dostęp 2011-03-11].
- ↑ Current Status – Space Buran 2.01. [dostęp 2011-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-04)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Heinz Elser, Margrit Elser-Haft, Vladim Lukashevich: Buran – History and Transportation of the Russian Space shuttle OK-GLI to the Technik Museum Speyer, two Languages: German and Englisch, 2008, ISBN 3-9809437-7-1
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Buran space shuttle and the Energia launcher: Analog shuttle, OK – GLI
- informacje o OK-GLI
- Zdjęcia: [1], [2], [3]