Obój miłosny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Obój miłosny
ang. oboe d’amore, fr. hautbois d’amour
Ilustracja
Klasyfikacja naukowa
422.112-71

Aerofon piszczałkowy (instrument dęty właściwy)

Klasyfikacja popularna
dęty drewniany, aerofon
Podobne instrumenty

Obój

Obój miłosny (wł. oboe d’amore[1], skrót: ob d’amore[2]) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych[3]. Jest w stroju A[1], co oznacza, że transponuje o tercję małą w dół. Ma gruszkowatą czarę głosową[4] nadającą mu łagodniejsze brzmienie od zwykłego oboju[1]. Został skonstruowany na początku XVIII wieku i użyty po raz pierwszy przez Christopha Graupnera[5]. Można go usłyszeć w np. kompozycjach Jana Sebastiana Bacha i Georga Telemanna[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Sarah Hamilton, Oboe D'Amore [online], sites.google.com [dostęp 2023-06-22] (ang.).
  2. ↑ Scoring abbreviations [online], opac.rism.info [dostęp 2023-06-22].
  3. ↑ obój miłosny, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-06-22].
  4. ↑ OBOE D'AMORE - Vienna Symphonic Library [online], www.vsl.co.at [dostęp 2023-06-22].
  5. ↑ What Is an Oboe D'Amore? (with pictures) [online], Musical Expert, 21 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-22] (ang.).
  6. ↑ Dana Cristle Collins, The oboe d'amore in the works of Georg Philipp Telemann with critical editions of selected unpublished works, kwiecień 1983, s. 1–2 (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Obój_miłosny&oldid=75041196”