Oblaty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oblaty
	; Czeski oblat z Karlowych Varów
Inne nazwy	Ołblaty
Kuchnia	śląska
Obróbka żywności	pieczenie
	Odmiany
	śląskie oblaty
Składniki
	mąka pszenna; olej; woda;

Oblat (niem. Oblate, od łac. oblāta = „hostia”^[1]) – cienki, okrągły wafel wytwarzany z ciasta z wody, mąki pszennej i oleju, wypiekany w specjalnej formie^[1]. Oblaty są tradycyjnym produktem kulinarnym znanym na Śląsku (ołblaty), w Niemczech (Oblaten), Czechach (lázeňské oplatky^[2]) i na Słowacji (oblátky)^[3].

Śląskie oblaty

Produkt o nazwie „śląskie oblaty” wpisano 17 maja 2010 na listę produktów tradycyjnych przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi^[3].

Według oficjalnej specyfikacji, są to cienkie, lekkie, delikatne, w większości jasnozłociste wafle o średnicy 10–20 cm, grubości 1–3 mm, i z odciśniętym na powierzchni wzorem lub tekstem^[3]. Ciasto z wody, mąki pszennej i oleju wylewa się na formy i wypieka w temperaturze ok. 180 °C^[3]. Oprócz podstawowych składników, często dodawano cukier, mleko, wanilię lub cynamon^[3].

Tradycja pieczenia oblatów na Śląsku sięga XIX wieku^[3]. Stanowiły rodzaj popularnej, słodkiej przekąski a nawet słodyczy^[3]. Tradycyjne formy do wypiekania oblatów noszą nazwy: presa, oblate żelazko, oblatnik, klyszcze^[3]. Praktyka ich wytwarzania zaistniała dzięki umiejętnościom lokalnych mieszkańców pracujących w hutach i kuźniach^[3].