Odra Opole – Wikipedia, wolna encyklopedia

OKS Odra Opole

stadion klubu
Pełna nazwa	OKS Odra Opole Spółka Akcyjna
Przydomek	Niebiesko-Czerwoni Oderka Wikingowie Południa
Barwy	niebiesko-czerwone
Data założenia	16 czerwca 1945; ponad 79 lat temu, jako Opolski Klub Sportowy „Odra”
Debiut w najwyższej lidze	15 marca 1953 Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2 (0:0)
Data rozwiązania	maj 2009
Data reaktywacji	16 czerwca 2009; ponad 15 lat temu, jako Stowarzyszenie Kultury Fizycznej „Oderka” Opole
Liga	I liga
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Siedziba	Opole
Adres	ul. Oleska 51, 45-231 Opole
Stadion	Stadion Miejski w Opolu
Prezes	Tomasz Lisiński
Trener	Jarosław Skrobacz
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Odra Opole – polski klub piłkarski z siedzibą w Opolu, założony 16 czerwca 1945 roku jako Opolski Klub Sportowy Odra. Obecnie występuje w I lidze.

Dawniej był klubem wielosekcyjnym: boks, gimnastyka, hokej na lodzie, narciarstwo alpejskie, piłka ręczna, podnoszenie ciężarów, siatkówka^[1].

Nazwy klubu

• 1945–1949: Odra Opole
• 1949–1958: Budowlani Opole
• 1958–1999: Odra Opole
• 1999–2000: Odra/Varta Opole (po fuzji z Vartą Alkaline Namysłów)
• 2000–2001: Ryan Odra Opole (głównym sponsorem był namysłowski browar Ryan)
• 2001–2002: Odra Opole
• 2002–2004: Odra/Unia Opole (po fuzji z Unią Opole)
• 2004–2009: Odra Opole
• 2009–2011: Oderka Opole
• 2011–: Odra Opole^[2].

Dnia 16 czerwca 1945 roku w opolskim ratuszu odbyło się zebranie organizacyjne założycieli pierwszego powojennego polskiego klubu sportowego (pierwsze kluby, m.in. Polski Klub Sportowy w Opolu, powstały w okresie międzywojennym)^[3]. Przyjął on nazwę Opolski Klub Sportowy „Odra”, a pomysłodawcą założenia klubu był mecenas Leonard Olejnik, który został zarówno pierwszym prezesem nowo powstałego klubu^[4]. Pierwszą imprezą zorganizowaną przez klub był bieg uliczny w lipcu tego samego roku. Odra była organizatorem pierwszego błyskawicznego turnieju piłkarskiego w Opolu z udziałem: Chrobrego Groszowice, Rodło Gosławice, KKS Kluczbork oraz miejscowych: Trójki, ZZK, MKS i Lwowianki. Zespoły rywalizowały o puchar przechodni starosty opolskiego. W finale Lwowianka pokonała KKS 1:0^[5]. Poza piłkarską, powstały również sekcje lekkiej atletyki oraz tenisowa, a w 1946 roku: bokserska, hokeja na lodzie i siatkówki. W roku 1947 kierownikiem sekcji wybrano Romana Dąbrowskiego, a jego zastępcą został mgr Kowalski. Podczas walnego zebrania sekcji podsumowano rok 1946, informując, że Odra rozegrała 36 spotkań (17 zwycięstw, 4 remisy i 15 porażek)^[6]. W 1948 roku nastąpiła fuzja Odry z Klubem Sportowym Chrobry Groszowice. W latach 1948–1958 po połączeniu z Lwowianką Opole klub występował pod nazwą Budowlani Opole.

W 1951 roku pod wodzą Mieczysława Bieńka Budowlani awansowali do II ligi, gdzie po dwóch sezonach po dwumeczu z Włókniarzem Kraków (3:2 oraz 1:1) osiągnęli historyczny awans do ekstraklasy. Pierwszy mecz w najwyższej rozgrywce ligowej „Odra” rozegrała 15 marca 1953 roku w Opolu przeciwko Gwardii Warszawa, który zakończył się dla Odry porażką 1:2. Honorowego gola zdobył Augustyn Poćwa, a Niebiesko-Czerwoni wystąpili w następującym składzie: Rybczyk, Wojtkiewicz, Kania, Skronkiewicz, Trojanowski, Mruczyński, Mielniczek, Poćwa, Klik, Żabicki, Adamiec. Klub z Opola po zaledwie jednym sezonie spadł do II ligi.

W 1954 roku, kiedy Odrze nie udało się awansować do ekstraklasy, w miejsce trenera Czesława Bartolika powrócił Mieczysław Bieniek, a działaczom udaje się pozyskać z Polonii Nysa napastnika Engelberta Jarka i Franciszka Stemplowskiego^[7], który okazuje się później ogromnym wzmocnieniem drużyny prowadzonej przez Mieczysława Bieńka. W sezonie 1955 Odra awansowała I ligi, a Engelbert Jarek z 19 golami został królem strzelców drugiego poziomu rozgrywek oraz dotarła półfinału Pucharu Polski w którym Odra przegrała na wyjeździe z Lechią Gdańsk 0:2.

Kolejne trzy sezony były średnio udane dla drużyny Niebiesko-Czerwonych. Sezon 1956 Odra zakończyła na 7. miejscu. Dnia 26 września 1956 roku w Opolu doszło do bezprecedensowego wydarzenia. Odra Opole rozegrała towarzyski mecz z brazylijskim zespołem AFC America Belo Horizonte. Opolanie przegrali ten mecz 0:3^[8]. W sezonie 1957, kiedy to trenerem Odry został Teodor Wieczorek^[9], drużyna z Opola zajęła 10. miejsce w tabeli. W następnym sezonie Odra zajęła 11. miejsce w lidze i spadła do II ligi, by po roku gry znów awansować do ekstraklasy. Najwięcej bramek dla klubu strzelił wówczas Engelbert Jarek – 17 trafień^[10].

Początki lat 60. były bardzo udane dla klubu. O sile drużyny stanowili m.in.: bramkarz Konrad Kornek, Henryk Szczepański, Norbert Gajda, Henryk Brejza, Engelbert Jarek, którzy również stanowili trzon reprezentacji Polski. W sezonie 1960 Odra Opole prowadzona przez Teodora Wieczorka po zwycięstwie z Ruchem Chorzów 5:2 w 29. kolejce była bliska zdobycia mistrzostwa kraju, ale porażka w ostatniej kolejce z Gwardią Warszawa 0:2 spowodowała, że zespół rozgrywki ligowe zakończył na 4. miejscu.

W latach 1961–1963 Niebiesko-Czerwoni plasowali się w czołówce ekstraklasy. W 1962 roku, Odra Opole po zwycięstwie na Cracovią 3:1 zajęła 3. miejsce w Pucharze Polski. Sezon 1963/1964 był jednym z najlepszych w wykonaniu Niebiesko-Czerwonych. Najpierw drużyna pod wodzą Artura Woźniaka zajęła 3. miejsce w lidze (najwyższe miejsce w historii występów w ekstraklasie) oraz dotarła półfinału Pucharu Intertoto^[11].

1963/64 – I liga

Lp.	Klub	Mecze	Bramki	Punkty
1.	Górnik Zabrze	26	59:24	40
2.	Zagłębie Sosnowiec	26	55:41	31
3.	Odra Opole	26	42:31	31
4.	Legia Warszawa	26	44:36	31
5.	Polonia Bytom	26	40:35	27
6.	Szombierki Bytom	26	45:42	26
7.	Ruch Chorzów	26	34:38	24
8.	Unia Racibórz	26	45:51	24
9.	Gwardia Warszawa	26	35:41	24
10.	ŁKS Łódź	26	27:37	23
11.	Stal Rzeszów	26	32:44	23
12.	Pogoń Szczecin	26	29:36	21
13.	Wisła Kraków	26	29:45	21
14.	Arkonia Szczecin	26	30:45	18

Następnie sezony w wykonaniu Odry nie były już takie udane, a w sezonie 1965/1966 zespół spadł do II ligi, ale po znakomitym sezonie 1966/1967 zespół prowadzony przez trenera Tadeusza Forysia powrócił do ekstraklasy^[12]. Odra Opole nie była już tak mocną drużyną jak kiedyś. O sile drużyny prowadzonej przez Engelberta Jarka stanowili: bramkarz Andrzej Krupa, Zbigniew Gut, Bogdan Harańczyk, Józef Klose. W 1972/1973 Odra zajęła ostatnie – 14.miejsce w tabeli, ale względu na rozszerzenie ligi do 16 drużyn, Odra została na następny sezon w ekstraklasie, ale mimo tego i tak zajęła 15. miejsce i spadła II ligi. Po sezonie 1974/1975 Jarek zrezygnował z funkcji trenera „Niebiesko-Czerwonych”.

W 1975 roku, po rezygnacji trenera Engelberta Jarka, jego miejsce zajął przybyły z BKS Stal Bielsko-Biała Antoni Piechniczek, który już po roku pracy w klubie w znakomitym stylu awansował do ekstraklasy, a Wojciech Tyc wraz z Januszem Kupcewiczem z Arki Gdynia z 14 golami został królem strzelców drugiego poziomu rozgrywek^[13]. Sezon 1976/1977 był średnio udany dla Odry i zakończyła go na 12. miejscu.

18 czerwca 1977 Odra Opole po zwycięstwie nad wicemistrzem Polski – Widzewem Łódź 3:1 (2:0) (2 bramki dla Odry strzelił Wojciech Tyc, a jedna padła po strzale samobójczym), zdobyła Puchar Ligi, co zapewniło jej start Pucharze UEFA 1977/1978, w którym uległa w pierwszej rundzie drużynie z NRD, 1. FC Magdeburg (1:2, 1:1)^[14]. Rozgrywki ligowe w sezonie 1977/1978 drużyna Antoniego Piechniczka zakończyła na dobrym 6. miejscu^[15].

Sezon 1978/1979 zaczął się średnio, ale końcówka rundy jesiennej była dla Odry rewelacyjna. Do najbardziej pamiętnych meczów zalicza się: 29 października 1978 roku w Warszawie mecz z Legią Warszawa wygrany przez Odrę 5:3 po hat-tricku Alfreda Bolcka oraz bramkach Wiesława Korka i Wojciecha Tyca, mimo iż przegrywali 1:3 oraz dnia 19 listopada 1978 roku w Opolu z Ruchem Chorzów, który Odra wygrała 3:1 po bramkach Zbigniewa Kwaśniewskiego, Romana Wójcickiego i Wojciecha Tyca i Odra w ten sposób zapewniła sobie tytuł mistrza jesieni. Jednak runda wiosenna nie była już tak udana jak runda jesienna i rozgrywki ligowe Odra zakończyła na 5. miejscu, a trener Antoni Piechniczek podał się do dymisji.

Następne sezony dla Odry nie były już takie udane. Sezon 1979/1980 Odra Opole pod wodzą trenera Józefa Zwierzyny zajęła 9. miejsce w tabeli, które jest zasługą świetnej gry obrońców „Niebiesko-Czerwonych”, a najlepszym strzelcem zespołu był Alfred Bolcek – 6 goli^[16].

Sezon 1980/1981 jest jak na razie ostatnim sezonem Odry w I lidze. Pod wodzą czechosłowackiego trenera Józefa Stanko, a następnie Grzegorza Polakowa bilans meczów wygląda następująco: 6 zwycięstw – 6 remisów – 18 porażek. Ostatni mecz Odry w ekstraklasie miał miejsce dnia 14 czerwca 1981 roku w Warszawie. Wtedy Odra grała z Legią Warszawa, a mecz zakończył się remisem 1:1, a bramkę zdobył Wojciech Tyc. Najlepszymi strzelcami zespołu okazali się Andrzej Przenniak i Wojciech Tyc – 5 bramek^[17].

Następne sezony w wykonaniu Odry były coraz słabsze aż w 1984 roku po raz pierwszy w historii spadła do III ligi. Po roku gry w lidze w sezonie 1984/1985 Odra Opole wróciła w szeregi II ligi, odnosząc m.in. zwycięstwo z drużyną WKS Wieluń 13:0 – najwyższe zwycięstwo Odry w historii^[18]. W sezonie 1985/1986 Odra ponownie spadła do III ligi, a trenera Ireneusza Browarskiego zastąpili słynni piłkarze Odry – Antoni Kot i Andrzej Krupa, którzy ponownie wprowadzili Odrę do II ligi, ale już po roku Odra ponownie spadła do III ligi przez dziewięć lat trenerzy: najpierw Wojciech Tyc (1988–1991), potem Wiesław Łucyszyn (1991–1996) nie potrafili awansować z Odrą do II ligi, aż ta sztuka udała się Zygfrydowi Blautowi, który w sezonie 1996/1997 awansował do drugiej ligi.

W sezonie 1997/1998 Odra zajęła 17. miejsce w lidze co oznaczało spadek do niższej ligi. Jednak już po kilku miesiącach dzięki dokonanej przez biznesmena Ryszarda Raczkowskiego fuzji z Vartą Alkaline Namysłów drużyna z Opola powróciła do ligi gdy jeszcze trwał sezon 1998/1999 i występowała w niej pod nazwą Odra/Varta Opole^[19]. Niebawem sponsorem klubu został namysłowski browar, funkcjonujący wówczas pod nazwą Ryan. Stąd też występy Odry w sezonie 2000/01 pod nazwą Ryan Odra Opole.

Na początku XXI wieku prezesem Odry Opole był Ryszard Niedziela, właściciel sklepów Spar w Opolu, którego kierowała zbyt duża ambicja osiągnięcia sukcesu sportowego. Runda jesienna sezonu 2000/2001 była rewelacyjna w wykonaniu Odry (13 zwycięstw, 3 remisy, 3 porażki) i zajmowała 1. miejsce w tabeli. Ale wiosna nie była już tak udana, Odra Opole zajęła 4. miejsce w lidze i nie awansowała do ekstraklasy^[20]. Po latach na jaw wyszło, że runda jesienna była udana dzięki współpracy Niedzieli z Ryszardem Forbrichem ps. „Fryzjer”^[21], którą Niedziela opisał w książce „Mafia Fryzjera”^[21]. W sezonie 2001/2002 drużyna spadła do III ligi. W okresie występów w III lidze najlepszym zawodnikiem Niebiesko-Czerwonych był Józef Żymańczyk, który jest nazywany przez kibiców i działaczy „symbolem” klubu^[22].

Na koniec sezonu 2005/2006 zajęła drugie miejsce w trzecioligowej tabeli i po rozegraniu dwumeczu barażowego z Radomiakiem Radom awansowała do II ligi (obydwa spotkania zakończyły się wynikiem 1:1 i o awansie zadecydowały rzuty karne wygrane przez Odrę w stosunku 4:2). W okresie gry Odry w II lidze, jej najlepszym zawodnikiem był Nigeryjczyk Hugo Enyinnaya. W październiku 2006 roku, po raz pierwszy w historii klubu prezesem został obcokrajowiec – Holender Guido Vreuls.

9 stycznia 2008, trenerem Odry został Rob Delahaije, pierwszy holenderski trener polskiego klubu w historii polskiej piłki nożnej^[23]. Prowadził zespół w sześciu ligowych meczach, z których 4 zremisował, a 2 przegrał. 16 kwietnia 2008 Guido Vreuls zrezygnował z funkcji prezesa klubu, a wraz z nim trener Delahaije^[24][25].

W 2009 roku, ze względu na zadłużenie klubu, które spowodowało cofnięcie licencji na występy w I lidze, oraz brak możliwości spłacenia zaległości, klub został postawiony w stan upadłości^[26]. W miejsce upadającego klubu powstało Stowarzyszenie Kultury Fizycznej „Oderka” Opole, zarejestrowane 16 czerwca 2009 w opolskim urzędzie miasta, mające kontynuować tradycje klubu^[27]. Prezesem został wówczas Mariusz Gnoiński, właściciel prywatnej przychodni rehabilitacyjnej, trener odnowy biologicznej i piłkarz rezerw Odry^[28]. 14 czerwca 2011 walne zebranie zdecydowało o powrocie do nazwy Odra Opole^[29].

Nowy zespół przystąpił do rozgrywek IV ligi, gr. opolskiej. W pierwszym sezonie Oderka zdobyła 81 punktów, wygrywając grupę i awansując do III ligi, gr. opolsko-śląskiej^[30]. W niej występowała przez 3 następne sezony, wygrywając ostatecznie grupę w sezonie 2012/13 i awansując do II ligi, gr. zachodniej^[31]. Na III szczeblu rozgrywkowym zespół spędził tylko sezon, zajmując 12. miejsce w zachodniej grupie II ligi i spadając ponownie do III ligi^[32]. Powrót na III szczebel zajął Odrze 2 sezony, zajmując najpierw 2., a potem 1. miejsce w opolsko-śląskiej grupie III ligi. Po zwycięstwie grupy drużyna z Opola pokonała ponadto Vinetę Wolin, co umożliwiło awans do II ligi^[33]. W sezonie 2016/17 jako beniaminek II ligi zespół zajął 2. miejsce i awansował do I ligi, gdzie występuje obecnie^[34]. W czerwcu 2023 podpisano formalną umowę o współpracy pomiędzy Odrą Opole i Pogonią Prudnik^[35].

Historia występów Odry Opole w rozgrywkach ligowych

Sezon	Rozgrywki ligowe										Puchar Polski (rozgrywki centralne)	Puchar Ligi	Najlepszy strzelec (rozgrywki ligowe)
	Poziom	Msc	M	Z	R	P	GZ	GS	BG	Pkt
1951	II liga gr. 3	5.	14	6	1	7	28	26	+2	13	–	–	Rudolf Czech (12 goli)
1952	II liga gr. 3	1.	18	12	2	4	51	22	+29	26	5R	–	Franciszek Klik (15)
1953	I liga	11.	22	4	8	10	25	38	–13	16	–	–	Franciszek Klik Stanisław Mielniczek (po 6)
1954	II liga	8.	20	5	5	10	23	35	–12	15	1/8	–	Marian Kucharski (8)
1955	II liga	1.	26	17	6	3	58	30	+28	40	1/2	–	Engelbert Jarek (19)
1956	I liga	7.	22	8	4	10	34	41	–7	20	1/4	–	Engelbert Jarek (9)
1957	I liga	10.	22	8	2	12	27	48	–21	18	RW	–	Wilhelm Spałek (9)
1958	I liga	11.	22	7	4	11	23	36	–13	18	–	–	Engelbert Jarek (7)
1959	II liga gr. pn.	1.	22	15	6	1	49	9	+40	36	–	–	Engelbert Jarek (17)
1960	I liga	4.	22	10	7	5	43	28	+15	27	–	–	Engelbert Jarek (15)
1961	I liga	6.	26	9	10	7	51	35	+16	28	–	–	Norbert Gajda (17)
1962	I liga	4.	14	7	2	5	18	12	+6	14	3	–	Norbert Gajda (10)
1962/1963	I liga	5.	26	12	5	9	29	27	+2	29	1/16	–	Norbert Gajda (9)
1963/1964	I liga	3.	26	12	7	7	42	31	+11	31	1/8	–	Engelbert Jarek (11)
1964/1965	I liga	10.	26	8	8	10	26	35	–9	24	1/16	–	Norbert Gajda (6)
1965/1966	I liga	13.	26	7	6	13	26	40	–14	20	1/8	–	Engelbert Jarek (9)
1966/1967	II liga	2.	30	16	9	5	43	17	+26	41	1/2	–	Manfred Urbas (14)
1967/1968	I liga	10.	26	7	9	10	20	33	–13	23	1/8	–	Józef Klose (6)
1968/1969	I liga	9.	26	8	8	10	28	33	–5	24	1/16	–	Manfred Urbas (6)
1969/1970	I liga	13.	26	6	9	11	22	36	–14	21	1/8	–	Manfred Urbas (7)
1970/1971	II liga	1.	30	18	7	5	40	16	+24	43	1/8	–	Józef Klose (7)
1971/1972	I liga	7.	26	9	9	8	25	27	–2	27	1/16	–	Ernest Powieczko (8)
1972/1973	I liga	14.	26	3	12	11	21	36	–15	18	1/16	–	Józef Klose (6)
1973/1974	I liga	15.	30	6	12	12	25	37	–12	24	1/16	–	Wojciech Tyc (6)
1974/1975	II liga gr. płd.	4.	30	11	11	8	39	22	+17	33	–	–	Wojciech Tyc (11)
1975/1976	II liga gr. płd.	1.	30	21	7	2	52	8	+44	49	1/4	–	Wojciech Tyc (14)
1976/1977	I liga	12.	30	8	10	12	36	39	–3	26	–	Z	Wojciech Tyc (12)
1977/1978	I liga	6.	30	13	4	13	35	31	+4	30	1/8	FG	Wojciech Tyc (8)
1978/1979	I liga	5.	30	14	6	10	42	28	+14	34	1/16	–	Alfred Bolcek (11)
1979/1980	I liga	9.	30	10	11	9	21	26	–5	31	1/4	–	Alfred Bolcek (6)
1980/1981	I liga	16.	30	6	6	18	26	43	–17	18	1/2	–	Andrzej Przenniak Wojciech Tyc (po 5)
1981/1982	II liga gr. 1	9.	30	11	9	10	44	35	+9	31	1/16	–	Wiesław Korek (12)
1982/1983	II liga gr. 1	12.	30	11	7	12	36	46	–10	29	2R	–	Alfred Bolcek Piotr Cyrys (po 7)
1983/1984	II liga gr. 1	13.	30	9	9	12	29	30	–1	18	3R	–	Piotr Cyrys (8)
1984/1985	III liga gr. 5	1.	30	18	8	4	71	18	+53	44	2R	–	b.d.
1985/1986	II liga gr. 1	14.	30	8	12	10	38	35	+3	28	3R	–	b.d.
1986/1987	III liga gr. 5	1.	30	20	6	4	41	13	+28	46	4R	–	b.d.
1987/1988	II liga gr. 1 Baraże o II ligę	13. ↓	30 2	10 0	5 0	15 2	25 0	34 3	–9 –3	25 –		–	b.d.
1988/1989	III liga gr. 5	3.	26	17	4	5	51	15	+36	38	5R	–	b.d.
1989/1990	III liga gr. 3	8.	38	16	12	10	57	48	+9	44	3R	–	b.d.
1990/1991	III liga gr. gn-śl.	10.	30	10	10	10	37	42	–5	30	1R	–	b.d.
1991/1992	III liga gr. gn-śl.	5.	34	14	10	10	52	45	+7	38	–	–	b.d.
1992/1993	III liga gr. gn-śl.	2.	34	16	12	6	53	25	+28	44	RW	–	b.d.
1993/1994	III liga gr. gn-śl.	11.	34	12	8	14	46	44	+2	32	–	–	b.d.
1994/1995	III liga gr. gn-śl.	12.	34	11	10	13	44	37	+7	32	–	–	b.d.
1995/1996	III liga gr. gn-śl.	4.	34	15	8	11	42	36	+6	53	–	–	b.d.
1996/1997	III liga gr. gn-śl.	1.	34	18	11	5	57	31	+26	65	RW	–	b.d.
1997/1998	II liga	17.	32	8	8	16	27	40	–13	32	3R	–	Józef Żymańczyk (16)
1998/1999	II liga	4.	26	12	4	10	37	31	+6	40	2R	–	Ferdinand Chi Fon (6)
1999/2000	II liga	8.	46	19	11	16	48	48	0	68	2R	–	Marian Kucharski (9)
2000/2001	II liga	4.	38	19	10	9	48	28	+20	67	1/2	2R	Dariusz Solnica (16)
2001/2002	II liga	18.	38	12	5	21	40	61	–21	41	2R	2R	Józef Żymańczyk (6)
2002/2003	III liga gr. 3	5.	30	14	11	5	44	26	+18	53	RW	–	Józef Żymańczyk (16)
2003/2004	III liga gr. 3	4.	30	15	4	11	36	30	+6	49	–	–	Marcin Rogowski Piotr Sobotta (po 7)
2004/2005	III liga gr. 3	12.	30	9	10	11	26	26	0	37	–	–	Łukasz Dzierżęga Piotr Sobotta (po 5)
2005/2006	III liga gr. 3 Baraże o II ligę	2. ↑	30 2	14 0	12 2	4 0	40 2	20 2	+20 0	54 –	1R	–	Wojciech Dzierżenga (11)
2006/2007	II liga	10.	34	10	11	13	29	35	–6	41	–	–	Hugo Enyinnaya (9)
2007/2008	II liga	13.	34	8	11	15	28	39	–11	35	1/8	–	Hugo Enyinnaya (8)
2008/2009	I liga[36]	17.[37]	34	6	7	21	22	51	–29	25	1/8	–	Marcin Józefowicz (6)
2009/2010	IV liga gr. op.	1.	30	26	3	1	84	14	+70	81	–	–	Wojciech Ścisło (21)
2010/2011	III liga gr. op.-śl.	5.	30	14	9	7	43	25	+18	51	–	–	Adam Setla (9)
2011/2012	III liga gr. op.-śl.	6.	30	12	11	7	46	33	+13	47	–	–	Tadeusz Tyc (21)
2012/2013	III liga gr. op.-śl.	1.	30	18	8	4	53	23	+30	62	–	–	Adam Setla (12)
2013/2014	II liga gr. zach.	12.	34	10	13	11	36	40	–4	43	1/32	–	Marcin Kocur (7)
2014/2015	III liga gr. op.-śl.	2.	38	26	7	5	84	32	+48	85	RW (2T)	–	Marek Gładkowski (17)
2015/2016	III liga gr. op.-śl. Baraże o II ligę	1. ↑	30 2	19 2	9 0	2 0	63 4	17 1	+46 +3	66 –	RW	–	Waldemar Gancarczyk (11)
2016/2017	II liga	2.	34	21	8	5	69	34	+35	71	RW	–	Marcin Wodecki (15)
2017/2018	I liga	11.	34	12	9	13	37	43	–6	45	RW	–	Marcin Wodecki (9)
2018/2019	I liga	12.	34	10	10	14	38	43	–5	40	1/4	–	Szymon Skrzypczak (9)
2019/2020	I liga	13.	34	11	9	14	33	39	–6	42	1/4	–	Arkadiusz Piech (7)
2020/2021	I liga	8.	34	13	10	11	35	41	–6	49	1R	–	Konrad Nowak (6)
2021/2022	I liga Baraże o Ekstraklasę	5. ↔	34 1	14 0	9 0	11 1	51 0	46 3	+5 –3	51 –	1R	–	Tomáš Mikinič (10)
2022/2023	I liga	15.	34	10	7	17	39	48	–9	37	1R	–	Mateusz Marzec Borja Galán Mateusz Kamiński Rafał Niziołek (po 4)
2023/2024	I liga Baraże o Ekstraklasę	6. ↔	34 1	15 0	8 0	11 1	42 2	32 4	+10 –2	53 –	1R	–	Borja Galán (8)
2024/2025	I liga										1/16

Odra Opole rozegrała 22 sezony w najwyższej klasie rozgrywkowej. Statystyki w ekstraklasie – 564 mecze: 182 zwycięstwa, 159 remisów i 223 porażki, bramki 645–740. W drugim poziomie rozgrywkowym Odra występowała w 22 sezonach. Bilans występów – 652 mecze: 264 zwycięstwa, 163 remisy i 225 porażek, bramki 834–698.

Najlepszym zawodnikiem Odry w historii jej występów w ekstraklasie jest Engelbert Jarek (92 gole).

Sezon	Rozgrywki	Runda	Klub	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1961/1962	Puchar Intertoto	Grupa A1	Slovan Bratysława	1–1	1–8	3. miejsce
			Wiener AC	2–0	1–4
			Vorwärts Berlin	2–1	1–2
1963/1964	Puchar Intertoto	Grupa C4	Hajduk Split	1–0	0–1	1. miejsce
			FSV Zwickau	1–0	1–1
			SONP Kladno	4–0	1–1
		1/8 finału	IFK Norrköping	3–2	2–0	5–2
		1/4 finału	Slovan Bratysława	1–1	1–1	2–2, los.
		1/2 finału	Polonia Bytom	0–0	1–2	1–2
1964/1965	Puchar Intertoto	Grupa B4	Spartak Plewen	1–0	1–1	3. miejsce
			Tatran Preszów	0–2	1–1
			SC Karl-Marx-Stadt	1–2	2–0
1968	Puchar Intertoto	Grupa B6	Jednota Trencin	2–0	0–0	1. miejsce
			FC Magdeburg	1–0	2–0
			Hvidovre IF	2–0	1–2
1969	Puchar Intertoto	Grupa 9	FC La Chaux-de-Fonds	3–0	2–3	1. miejsce
			KSK Beveren	2–0	0–0
			B 1913 Odense	2–0	2–1
1972	Puchar Intertoto	Grupa 8	Frem Kopenhaga	4–0	1–2	2. miejsce
			Rot-Weiß Oberhausen	4–3	0–1
			VOEST Linz	2–0	0–2
1977/1978	Puchar UEFA	Pierwsza runda	FC Magdeburg	1–2	1–1	2–3

Dotychczas Odra rozegrała 44 mecze w europejskich pucharach. Bilans spotkań – z 21 zwycięstwami, 11 remisami i 12 porażkami. Największym sukcesem było dojście do półfinału Pucharu Intertoto 1963/1964 oraz start w Pucharze UEFA 1977/1978^[38]. Niebiesko-Czerwoni wygrali również grupę Pucharu Intertoto 1968 i 1969^[39][40][41].

Najskuteczniejszym zawodnikiem w europejskich pucharach jest Engelbert Jarek (14 goli).

Piłka nożna

• 3. miejsce w ekstraklasie: 1964
• 3. miejsce w Pucharze Polski: 1962
• Półfinał Pucharu Polski: 1955, 1962, 1967, 1981, 2001
• Puchar Ligi: 1977
• Półfinał Pucharu Karla Rappana: 1964
• Mistrzostwo Polski juniorów: 1972
• Wicemistrzostwo Polski juniorów: 1968, 1976, 1981
• Start w Pucharze UEFA: 1977/1978
• Zdobywca Pucharu Redakcji „Sportu”: 1957

Podnoszenie ciężarów

• Drużynowe mistrzostwo Polski: 1976^[42], 1977, 1978^[43], 1980^[44], 1988^[45]
• Brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski: 1984^[46]

 Osobny artykuł: Stadion Miejski „Odra”.

• Nazwa stadionu: Stadion Miejski w Opolu
• Właściciel: MOSiR w Opolu
• Adres: ul. Oleska 51, 45-231 Opole^[47]
• Maksymalna pojemność: 5060
• Oświetlenie: 900 lux
• Inauguracja: 1930^[3]
• Dojazd: autobusami MZK linii nr 3, 7, 11, 15, 18, 28, N1.
• Rekord frekwencji: 25 tys. widzów, niedziela 19 listopada 1978, Odra Opole – Ruch Chorzów 3:1 (1:1)

W czerwcu 2017 roku prezydent Opola Arkadiusz Wiśniewski ogłosił plany budowy nowego stadionu pod koniec 2019 roku^[48].

Odrze Opole kibicują głównie ludzie mieszkający w województwie opolskim. Odra posiada fankluby w Brzegu, Dobrzeniu Wielkim, Głuchołazach, Gogolinie, Grodkowie, Kędzierzynie-Koźlu, Kluczborku, Kolonowskim, Krapkowicach, Lewinie Brzeskim, Łubnianach, Niemodlinie, Nysie, Oleśnie, Oławie, Ozimku, Prudniku, Strzelcach Opolskich, Skorogoszczu, Strzelinie, Turawie, Tułowicach, Tarnowie Opolskim, Zawadzkiem, Zdzieszowicach i Ziębicach^[49].

Zgody

• Polonia Bytom
• Zagłębie Lubin

Stowarzyszenie Sympatyków Odry Opole „Jedna Odra” – stowarzyszenie kibiców Odry Opole, powstałe w 2001 roku, zarejestrowane sądownie dnia 25 sierpnia 2010 roku. Jest oficjalnym reprezentantem kibiców Odry Opole oraz członkiem Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców. Zajmuje się popularyzacją Odry Opole, propagowaniem bezpiecznego uczestnictwa w meczach Odry Opole wśród młodzieży szkolnej, organizacją ruchu kibicowskiego, konsultacje oraz porady marketingowe z władzami Klubu Odra Opole oraz promowanie postaw patriotycznych wśród kibiców Odry Opole i mieszkańców Opolszczyzny. Pierwszym prezesem Stowarzyszenia „Jedna Odra” był Tomasz Szymański, obecnie prezesem jest Grzegorz Lech. Członkowie stowarzyszenia biorą udział w różnych obchodach rocznicowych i akcjach charytatywnych m.in. Marsz Niepodległości, Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”, Międzynarodowy Turniej Kibiców Odry Opole z okazji 65-lecia istnienia klubu (19 czerwca 2010), złożenie kwiatów pod pomnikiem podziemia antykomunistycznego w 65. rocznicę założenia WiN-u (2 września 2010), akcje: „Stadion dla Opolszczyzny” (wrzesień 2010), „Niebiesko-czerwony Mikołaj” (5 grudnia 2010), „Niebiesko-czerwone serce” – zbiórka krwi kibiców Odry Opole (od 2010 roku).

• Pełna nazwa: Stowarzyszenie Sympatyków Odry Opole „Jedna Odra”
• Data założenia: 2010
• Adres: ul. Oleska 51, 45-222 Opole
• Numer KRS: 000363788
• Prezes: Grzegorz Lech

• Liczba sezonów w Ekstraklasie: 22 (1953, 1956–1958, 1960–1966, 1967–1970, 1971–1974, 1976–1981)^[2]
• Pierwszy mecz w Ekstraklasie: 15.03.1953 Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2 (0:0)^[2]
• Pierwszy zdobyty punkt w Ekstraklasie: 19.04.1953 Budowlani Opole – Górnik Radlin 1:1 (1:1)^[2]
• Pierwsze zwycięstwo w Ekstraklasie: 07.06.1953 Budowlani Opole – Legia Warszawa 3:2 (2:1)^[2]
• Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie: 03.09.1961 Odra Opole – Lechia Gdańsk 9:2 (5:0)^[2]
• Najwyższa porażka w Ekstraklasie: 19.08.1964 Polonia Bytom – Odra Opole 7:0 (5:0)^[2]
• Najdłuższa seria zwycięstw w Ekstraklasie: 7 (1979)^[2]
• Najdłuższa seria remisów w Ekstraklasie: 5 (1961)^[2]
• Najdłuższa seria porażek w Ekstraklasie: 4 (1966, 1969, 1973, 1977)^{[51][52][53][54]}
• Najwyższe zwycięstwo w historii: Mecz III ligi, Odra Opole – WKS Wieluń 13:0 (5:0)^[2]
• Najczęstszy rywal w Ekstraklasie:
  • Legia Warszawa – 42 mecze (1953, 1956–1958, 1960–1966, 1967–1970, 1971–1974 i 1976–1981)^[55]
  • Ruch Chorzów – 42 mecze (1953, 1956–1958, 1960–1964, 1965–1966, 1967–1970, 1971–1974 i 1976–1981)^[56]
  • Wisła Kraków – 42 mecze (1953, 1956–1958, 1960–1966, 1967–1970, 1971–1974 i 1976–1981)^[57]
  • Zagłębie Sosnowiec – 42 mecze (1956–1958, 1960–1966, 1967–1970, 1971–1974 i 1976–1981)^[58]
• Jubileuszowe mecze w Ekstraklasie:^[50]
  • 1. mecz – 15.03.1953: Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2
  • 100. mecz – 18.06.1960: Odra Opole – Pogoń Szczecin 5:1 (2:1)
  • 200. mecz – 03.04.1964: Unia Racibórz – Odra Opole 3:1
  • 300. mecz – 11.05.1969: Odra Opole – Szombierki Bytom 2:0
  • 400. mecz – 10.08.1974: Legia Warszawa – Odra Opole 1:1 (1:1)
  • 500. mecz – 19.05.1978: Odra Opole – Zagłębie Sosnowiec 2:0
• Jubileuszowe gole w Ekstraklasie:^[50]
  • 1. bramka – 15.03.1953 – Augustyn Poćwa (Budowlani Opole – Gwardia Warszawa 1:2)
  • 100. bramka – 27.07.1958 – Jan Frasek (Budowlani Opole – Górnik Zabrze 1:1)
  • 200. bramka – 15.10.1961 – Norbert Gajda (Odra Opole – Legia Warszawa 2:1)
  • 300. bramka – 19.09.1964 – Zbigniew Bania (Odra Opole – ŁKS Łódź 2:1)
  • 400. bramka – 22.03.1970 – Manfred Urbas (Stal Rzeszów – Odra Opole 6:1)
  • 500. bramka – 07.11.1976 – Roman Wójcicki (Odra Opole – Stal Mielec 2:3)
  • 600. bramka – 01.08.1979 – Mirosław Misiowiec (Odra Opole – Polonia Bytom 2:0)

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Odry Opole.

W reprezentacji Polski grało 14 zawodników w barwach Odry Opole, którzy łącznie wystąpili w 105 meczach reprezentacji.

Stan na 25 lipca 2022 roku.

Nr	Poz.	Piłkarz
1	1 bramkarzBR	Błażej Sapielak
2	2 obrońcaOB	Piotr Żemło
3	4 napastnikNA	Marcel Sluga
4	2 obrońcaOB	Łukasz Kędziora
5	3 pomocnikPO	Rafał Niziołek
6	3 pomocnikPO	Mikołaj Łabojko
7	4 napastnikNA	Bartosz Guzdek
8	2 obrońcaOB	Stanisław Hrebeń
9	3 pomocnikPO	Tomáš Mikinič
10	3 pomocnikPO	Michal Klec
11	4 napastnikNA	Dawid Czapliński
12	1 bramkarzBR	Dominik Kalinowski
14	3 pomocnikPO	Szymon Łapiński
15	2 obrońcaOB	Konrad Kostrzycki

Nr	Poz.	Piłkarz
16	3 pomocnikPO	Maciej Urbańczyk
17	3 pomocnikPO	Mateusz Marzec
19	2 obrońcaOB	Maksymilian Tkocz
20	3 pomocnikPO	Oskar Paprzycki
22	2 obrońcaOB	Mateusz Spychała
24	2 obrońcaOB	Jakub Szrek
27	2 obrońcaOB	Mateusz Kamiński (kapitan)
30	1 bramkarzBR	Artur Haluch
32	3 pomocnikPO	Maciej Wróbel
33	3 pomocnikPO	Maksymilian Paszkowski
47	3 pomocnikPO	Antoni Klimek
71	2 obrońcaOB	Bernard Petrák
94	3 pomocnikPO	Konrad Nowak

• Trener: Radosław Sobolewski
• Asystent: Tomasz Copik
• Trener bramkarzy: Adam Kania
• Trener przygotowania fizycznego: Grzegorz Maroński
• Trener przygotowania fizycznego: Damian Matysiok
• Trener analityk: Andrzej Gomołysek
• Trener mentalny: Ewa Stellmach
• Lekarz: Bartosz Wójciak
• Fizjoterapeuta: Szymon Bakalarczyk
• Fizjoterapeuta: Przemysław Noga
• Kierownik drużyny: Łukasz Babik

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Odry Opole.

• 1948–1950: Juliusz Marian Mariański
• 1951–1953: Mieczysław Bieniek
• 1953–1954: Czesław Bartolik
• 1954–1955: Edward Drabiński
• 1955–1956: Mieczysław Bieniek
• 1956–1957: Edward Pytlik
• 1957–1961: Teodor Wieczorek
• 1961: Michał Matyas
• 1962: Edward Brzozowski
• 1962–1964: Artur Woźniak
• 1964–1965: Hubert Skolik
• 1965–1966: Antoni Brzeżańczyk
• 1966–1967: Tadeusz Foryś
• 1967–1968: Ryszard Wrzos
• 1968–1969: Antoni Brzeżańczyk
• 1969: Teodor Wieczorek
• 1969–1973: Engelbert Jarek
• 1973: Wiesław Łucyszyn
• 1973: Tadeusz Foryś
• 1973–1974: Engelbert Jarek
• 1974: Jerzy Wrzos
• 1974–1975: Engelbert Jarek
• 1975–1979: Antoni Piechniczek
• 1979–1980: Józef Zwierzyna
• 1980: Josef Stanko
• 1981: Grzegorz Polakow
• 1981–1982: Wiesław Łucyszyn
• 1982–1983: Zdzisław Drożdzyński
• 1983–1984: Stanisław Świerk
• 1984–1985: Ireneusz Browarski i Antoni Kot
• Alfons Kania
• Eugeniusz Różański
• Zenon Trzonkowski
• 1986–1987: Antoni Kot i Andrzej Krupa
• 1988–1991: / Wojciech Tyc
• Ireneusz Browarski
• Wiesław Łucyszyn
• Leszek Stykała
• 1996–1997: Zygfryd Blaut
• 1997: Józef Trepka
• 1998: Wiesław Łucyszyn
• 1998–1999: Andrzej Krupa
• 1999: Albin Mikulski
• 1999: Marek Chojnacki
• 1999–2000: Bogusław Baniak
• 2000: Marian Geszke
• 2000–2001: Franciszek Krótki
• 2001: Marcin Bochynek
• 2001: Marian Kurowski
• 2002: Krzysztof Job
• 2002: Romuald Szukiełowicz
• 2002–2004: Dariusz Kaniuka
• 2004: Franciszek Krótki
• 2004–2005: Zygfryd Blaut
• 2005: Ireneusz Haras
• 2005–2006: Miroslav Copjak
• 2006: Andrzej Prawda
• 2006–2007: Witold Mroziewski
• 2007–2008: Andrzej Prawda
• 2008: Rob Delahaije
• 2008: Andrzej Prawda
• 2009: Piotr Rzepka
• 2009–2010: Andrzej Polak
• 2010–2011: Dariusz Kaniuka
• 2011–2012: Wojciech Mielnik
• 2012: Andrzej Polak
• 2012: Wojciech Mielnik
• 2012–2013: Dariusz Żuraw
• 2013: Tomasz Piwowarczyk i Paweł Walaszczyk
• 2013–2014: Petr Němec
• 2014–2016: Zbigniew Smółka
• 2016–2017: Jan Furlepa
• 2017–2018: Mirosław Smyła
• 2018: Piotr Plewnia
• 2018–2019: Mariusz Rumak
• 2019: Piotr Plewnia
• 2020–2021: Dietmar Brehmer
• 2021–2022: Piotr Plewnia
• od 2022: Adam Nocoń

• Paweł Czado: Antoni Piechniczek Bezkompromisowa biografia. Kraków: SQN, 2022. ISBN 978-83-8210-526-1.

• Oficjalna strona Odra Opole
• Historia OKS „Odra” Opole – archiwum opolskiego klubu