Ogranicznik długości serii – Wikipedia, wolna encyklopedia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8c/Caroline-pontet-p1000527_%28cropped%29.jpg/250px-Caroline-pontet-p1000527_%28cropped%29.jpg)
Ogranicznik długości serii – zespół mechanizmu spustowego wyłączający mechanizm uderzeniowy po oddaniu założonej liczby strzałów (najczęściej trzech).
Oddanie kolejnych strzałów jest możliwe po zwolnieniu i ponownym ściągnięciu spustu. Ograniczniki długości serii zaczęły być szerzej montowane w broni strzeleckiej (karabinach automatycznych i pistoletach maszynowych) na przełomie lat 70 i 80 XX wieku. Obecnie coraz częściej rezygnuje się z tego rodzaju urządzeń uznając, że dobrze wyszkolony żołnierz jest w stanie samodzielnie kontrolować długość oddanych serii, a wprowadzenie ogranicznika długości serii nadmiernie komplikuje budowę mechanizmu spustowego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 164. ISBN 83-86028-01-7.