French
DeutschOkręty podwodne typu R-1 – Wikipedia, wolna encyklopedia
.png) | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Projekt | EB77A |
| Stocznia | Fore River Shipyard (R-1 to R-14) |
| Użytkownicy | |
| Uzbrojenie: | |
| 8 torped, działo kal. 76 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe |
|
| Załoga | 29 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni | 578 ton |
| • w zanurzeniu | 691 ton |
| Długość | 56,74 metra |
| Szerokość | 5,5 metra |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni | 4700 Mm @ 6 węzłów (powierzchnia) |
Okręty podwodne typu R-1 – seria niewielkich amerykańskich okrętów podwodnych z okresu międzywojennego wybudowanych dla marynarki amerykańskiej oraz Peru, których konstrukcje różniły się w pewnym stopniu, w zależności od producenta partii jednostek. Jednokadłubowe okręty wybudowane przez stocznię Electric Boat był zbliżone konstrukcyjnie do jednostek typu O z dodatkiem wyrzutni torpedowych kalibru 21" (533 mm) oraz stałym działem. Okręty wybudowane dla Peru zostały zbudowane z wykorzystaniem materiałów zgromadzonych dla anulowanych jednostek typu S. Okręty te zostały na nowo wyposażone w latach 1935-1936 oraz 1955-1956, a także zmieniono ich nazwy na „Islay”, „Casma”, „Pacocha” i „Arica” w 1957 roku, po czym wycofano ze służby w roku 1960.
R-6 został pocięty w 1936 roku, pozostałe jednostki jednak przetrwały do drugiej wojny światowej. R-3, R-17 i R-19 zostały przekazane Royal Navy w ramach Lend-Lease, po czym zmieniono ich oznaczenie na P-511, P-512 i P-514 (przypadkowo staranowany przez trałowiec „Georgian” 21 czerwca 1942 roku). R-12 służący do celów szkoleniowych 12 czerwca 1943 roku zatonął w pobliżu Key West. Pozostałe jednostki zostały pocięte w roku 1946.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 174-175. ISBN 1-85109-563-2.
