Okręty podwodne typu Trafalgar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu Trafalgar

Kraj budowy	Wielka Brytania
Zbudowane	7
Typ poprzedzający	Swiftsure
Typ następny	Astute
Służba w latach	1983–
Uzbrojenie:
21 torped + 4 x Sub-Harpoon
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe	5 x 533 mm
Załoga	130 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	4700 ton
• w zanurzeniu	5200 ton
Długość	85,4 metra
Szerokość	9,8 metra
Napęd:
1 reaktor PWR1, 2 turbiny
Prędkość: • w zanurzeniu	30 węzłów
Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty podwodne typu Trafalgar – typ brytyjskich okrętów podwodnych z napędem atomowym przeznaczonych do zwalczania żeglugi i innych okrętów podwodnych. Wprowadzanie okrętów do służby rozpoczęło się w 1983. Zbudowano 7 jednostek, 6 wycofano już ze służby. Zostały zastąpione przez okręty podwodne typu Astute.

Po wprowadzeniu do służby w Royal Navy w 1973 pierwszego okrętu podwodnego z napędem atomowym typu Swiftsure, który zapoczątkował serię składającą się z 6 jednostek rozpoczęto prace projektowe nad okrętami nowszej generacji. Projektowane okręty bazowały na konstrukcji okrętów typu Swiftsure były od nich jednak o 2,5 metra dłuższe, otrzymały nowy reaktor atomowy i nowy sonar. Zamówienie na pierwszy okręt typu HMS „Trafalgar” zostało złożone 7 kwietnia 1977. Stępkę okrętu położono 15 kwietnia 1979, wodowanie miało miejsce 1 lipca 1981, a wejście do służby prototypowej jednostki nastąpiło 27 maja 1983. Na okrętach tego typu zastosowano najnowsze rozwiązania mające zwiększyć szanse na przetrwanie okrętu podczas konfrontacji z przeciwnikiem. Zastosowano specjalną powłokę kadłuba, która pochłaniała, a nie odbijała fale dźwiękowe, a także zastosowano nowy typ napędu typu pump-jet, dzięki czemu znacznie zmniejszono emisję akustyczną okrętu.

Konstrukcję jednostek tego typu zdominowało dążenie do obniżenia obniżenie sygnatur akustycznej i magnetycznej nowych okrętów. Zastosowano ulepszoną tratwę maszynowni, której zadaniem jest tłumienie jej drgań. Kadłuby okrętów zostały otoczone powłoką anechoiczną, system napędowy został wyposażony w nową siedmiołopatową śrubę niskoszumową. W celu dalszego obniżenia poziomy generowanego hałasu, w późnych latach 90., śruby okrętów z wyjątkiem „Trafalgar”, zostały zastąpione pędnikami wodnoodrzutowymi. Od 2001 roku, jednostki tego typu zaczęły być po raz kolejny modernizowane - otrzymały między innymi bardziej zaawansowany układ kontroli ognia i sytuacji taktycznej, oraz nowy zestaw sensorów.

• W 1998 na HMS „Trenchant” wystąpił wyciek pary, w wyniku którego załoga była zmuszona do wyłączenia reaktora.
• W 2000 na pokładzie HMS „Tireless” odkryto pęknięcie rurociągów układu chłodzenia reaktora, w wyniku czego okręt w trybie awaryjnym udał się do Gibraltaru w celu dokonania napraw.
• W listopadzie 2002 HMS „Trafalgar” wpadł na skały w rejonie wyspy Skye, w wyniku czego obrażeń doznało 3 członków załogi a koszty remontu wyniosły 5 milionów funtów.
• W 2007 na pokładzie HMS „Tireless” doszło do eksplozji generatora tlenu na zanurzonym pod lodami Arktyki okręcie, w wyniku czego zginęło dwóch członków załogi.
• W 2014 HMS „Talent” uszkodził fragment konstrukcji kiosku podczas wynurzania, uderzając w bryłę lodu.

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 375. ISBN 1-8510-9563-2.