Omomiłek szarowłosy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Omomiłek szarowłosy

Cantharis nigricans
Müller, 1766
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	sprężykokształtne
Nadrodzina	sprężyki
Rodzina	omomiłkowate
Podrodzina	Cantharinae
Plemię	Cantharini
Rodzaj	Cantharis
Podrodzaj	Cantharis (Cantharis)
Gatunek	omomiłek szarowłosy
Synonimy Cantharis bipallida Kaszab, 1955 Telephorus discoidea Stephens, 1839 Cantharis hospes Rosenhauer, 1847 Cantharis immaculata Schilsky, 1888 Cantharis luteipes Schilsky, 1888 Cantharis martialis Pic, 1908 Cantharis monachi Pic, 1918 Cantharis nigrescens Trella, 1925 Cantharis pallidosignata Pic, 1904 Cantharis picipes Schilsky, 1908 Cantharis plumbea Eschscholtz, 1818 Cantharis unicoloripes Kaszab, 1955 Cantharis vittigera Baudi, 1871 Cantharis alpestris Fiori, 1914 Cantharis arvernica Buysson, 1908
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Omomiłek szarowłosy^[1] (Cantharis nigricans) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1766 roku przez Philippa L.S. Müllera^[2].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 8 do 11 mm. Głowę ma przed oczami pomarańczową, a dalej czarną^[3][1]. Przedplecze jest szersze niż dłuższe, o wypukłej krawędzi przedniej, zaokrąglonych kątach przednich, zaokrąglonych brzegach bocznych i niewystających kątach tylnych^[3]. Ubarwienie może mieć jednolicie żółte do brudnopomarańczowego, ale częściej na jego środku występuje czarna plama dyskowa o zmiennym rozmiarze. Pokrywy są włącznie z podgięciami czarne^[3][1], wyjątkowo na przedzie obecna może być szczątkowa przepaska podłużna żółtawej barwy^[3]. Odnóża przedniej i środkowej pary są w całości rudopomarańczowe, natomiast tylna para ma zwykle ciemne wierzchołkowe połowy ud, a często też ciemne stopy i golenie^[3][1]. Odwłok jest czerwony z obszernymi czarnymi plamami^[4]. Genitalia samca mają bardzo słabo wciętą krawędź wierzchołkową tarczki grzbietowej edeagusa^[3].

Zamieszkuje tereny wilgotne^[5] lub lasy iglaste^[6]. Owady dorosłe występują od kwietnia^[6] lub maja^[5] do lipca^[5] lub sierpnia^[6]. Najliczniej w maju i czerwcu^[6].

Gatunek palearktyczny. W Europie wykazany z Austrii, Belgii, Białorusi, Bułgarii, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Irlandii, Litwy, Luksemburgu, Niemiec, Polski, całej europejskiej Rosji, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainy, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch^[2]. Ponadto znany z Kaukazu^[6].