Optativus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach. Wyraża życzenie, nadzieję lub możliwość^[1]. Znany jest m.in. w klasycznej grece i sanskrycie, a z żywych języków w farerskim, tureckim, rumuńskim, łotewskim, litewskim, albańskim^[2] i innych. Optativus rekonstruowany jest też dla języka praindoeuropejskiego.

Na język polski optativus tłumaczony jest zwykle przez użycie konstrukcji z wyrażeniami oby, gdyby (tylko) lub w niektórych kontekstach za pomocą trybu przypuszczającego lub rozkazującego^[1], na przykład: gr. klas.: εἴθε ποτέ σοι ἀντιχαρισαίμην – „Obym ci się mógł kiedyś odwdzięczyć!”, tur.: geleyim – „obym mógł przyjść!”, „niech (więc) przyjdę”.

• KazimierzK. Polański KazimierzK. (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897 .