Orkiestra kameralna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Orkiestra kameralna – instrumentalny zespół muzyczny zwykle składający się z połączonego kwartetu smyczkowego i dętego z towarzyszeniem klawesynu. Niekiedy do składu orkiestry kameralnej dołączano inne instrumenty, lub zdwajano istniejące. Orkiestra kameralna często nie posiadała dyrygenta. Jego rolę spełniał klawesyn grający partię basso continuo, dyktując innym instrumentom rytm i tempo.

Orkiestry kameralne używane były na arystokratycznych dworach i szczyt ich świetności przypadł na okres baroku w muzyce. Z czasem, gdy życie muzyczne zaczęło się przenosić z dworów do sal koncertowych i teatrów muzycznych, orkiestra kameralna stopniowo się rozbudowując, przekształciła się w orkiestrę symfoniczną.