Ornament (poligrafia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ornament – w tradycyjnym zecerstwie metalowa czcionka, linia, narożnik lub wiersz linotypowy z elementem zdobniczym. Ornamenty stosowano do zdobienia karty tytułowej, tytułu rozdziału, kolumny^[1].

Linie ornamentowe na stronie tytułowej
Linia ornamentowa
Ornamenty: w sekcji paginy oraz oddzielający tytuł cyklu od tytułu utworu
Narożnik ornamentowy
Ornament secesyjny

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ Technika drukowania wypukłego. Zecerstwo. Norma branżowa BN-71 7401-04, wyd. II, Warszawa: Wydawnictwa Normalizacyjne, s. 4–5 [dostęp 2024-07-21] .

Zobacz multimedia związane z tematem: Ornamenty typograficzne w książkach

Zobacz hasło ornament w Wikisłowniku

p
d
e

Książka

Typ

Forma

Produkcja

Materiały	barwnik cera pergaminowa galas kora brzozowa palimpsest papier papier welinowy papirus pergamin tabliczki woskowe tapa welin
Narzędzia	pisarskie atrament długopis pędzel pisarski pióro rylec rysik skrobak tusz drukarskie prasa drukarska pulpa sito tusz woda wapienna introligatorskie fileta plakieta punca radełko

Budowa

Oprawa	blok książki kapitałka katenat okładka oporek oprawa oprawa mnisza wyklejka zwięz
Elementy	arkusz bibułka karta (recto i verso) karta ochronna składka introligatorska strona strona sierściowa

Tekst

Porządkowanie	foliacja indeks konkordancja kustosz pagina fracta paginacja reglament spis treści sygnatura wakat
Pismo	abrewiacja kolumna łam margines paragraf szpalta złota reguła
Inne	anatema chronogram dedykacja explicit glosa incipit kolofon prolog próba pióra

Zdobnictwo

Zawody

Obieg

Znaki własnościowe

Konserwacja

Powielanie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ornament_(poligrafia)&oldid=74451780”