Orvandil – Wikipedia, wolna encyklopedia

Orvandil – żeglarz-tułacz, zamieszkujący często odwiedzane przez Thora krańce Jotunheimu. Gdy pewnego razu zmarzł mu palec u stopy, Thor oderwał go i rzucił w niebo – odtąd jest znany jako konstelacja Oriona ("Palec Orvandila").

Anglowie i Sasowie nazywali go Earendel.

• J. i C. Matthews – Mitologia Wysp Brytyjskich, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 1997.