Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości – Wikipedia, wolna encyklopedia
Barbara Stanisławczyk z egzemplarzami książki podczas 15. targów książki w Krakowie (6 listopada 2011) | |
Autor | |
---|---|
Tematyka | Historie losów ofiar zbrodni katyńskiej 1940 i katastrofy smoleńskiej 2010 |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania | Poznań |
Język | |
Data wydania | 4 października 2011 |
Wydawca |
Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości – zbiór reportaży Barbary Stanisławczyk wydany w 2011 przez Dom Wydawniczy „Rebis”[1][2].
Treść książki stanowi opis losu dziesięciu ofiar katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010 (głównie działaczy Federacji Rodzin Katyńskich) oraz ich krewnych lub powinowatych - ofiar zbrodni katyńskiej z kwietnia 1940, a także ich rodzin[3][4].
W zamyśle autorki istotne było ukazanie „koła historii, jakie się zatoczyło w ciągu 70 lat i domknęło właśnie w Smoleńsku”; pierwotnie treść miała obejmować historię 11 osób „zmierzających w miejsce mordu swoich bliskich, a wcześniej walcząc o ich pamięć”[5], jednak w wersji ostatecznej nie został osobno opisany Andrzej Sariusz-Skąpski, jako że jego córka Izabella Sariusz-Skąpska „wycofała swoje wypowiedzi i odmówiła dalszej współpracy”[6][7]. Treść książki każdorazowo przy każdej z historii jest podzielona na podrozdziały zatytułowane Wyjazd, Siedemdziesiąt lat wcześniej i Siedemdziesiąt lat później[8].
Magazyn Literacki „Książki” uznał publikację za książkę listopada 2011 w kategorii „reportaż” i przyznał jej nagrodę „Książki roku” 2011[9].
- Bohaterowie reportaży
- Maria Kaczyńska oraz Jan Mackiewicz i Witold Mackiewicz
- Bożena Mamontowicz-Łojek oraz Leopold Łojek
- Katarzyna Piskorska oraz Tomasz Piskorski
- Gabriela Zych oraz Stefan Zych
- Leszek Solski oraz Kazimierz Solski i Adam Solski
- Bronisława Orawiec-Löffler oraz Franciszek Orawiec
- Tadeusz Lutoborski oraz Adam Lutoborski
- 8. i 9. Anna Maria Borowska i Bartosz Borowski oraz Franciszek Popławski
- 10. Ewa Bąkowska oraz Mieczysław Smorawiński
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ISBN 978-83-7510-814-9
- ↑ Ostatni krzyk. empik.com. [dostęp 2013-12-24].
- ↑ Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska... - Barbara Stanisławczyk. ksiazkinet.pl. [dostęp 2013-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 grudnia 2013)].
- ↑ Zginęli w Smoleńsku na grobach swoich bliskich, domykając w ten sposób metafizyczną wręcz klamrę historii i polskiego losu. 22 października 2011. [dostęp 2013-12-24].
- ↑ "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska". Rozmowa z Barbarą Stanisławczyk. dziennikwschodni.pl, 16 października 2011. [dostęp 2013-12-24].
- ↑ Barbara Stanisławczyk: Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2011. ISBN 978-83-7510-814-9.
- ↑ Spotkanie z Barbarą Stanisławczyk, autorką książki „Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska…”. blogpress.pl, 22 listopada 2011. [dostęp 2013-12-24].
- ↑ "Ostatni Krzyk" Barbary Stanisławczyk - recenzja książki. wiadomosci24.pl, 20 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-24].
- ↑ "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska" Barbary Stanisławczyk KSIĄŻKĄ ROKU!. rebis.com.pl, 27 stycznia 2012. [dostęp 2013-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 grudnia 2013)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Opis na stronie Barbary Stanisławczyk. stanislawczyk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-25)].
- Barbara Stanisławczyk: "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska – historie dramatów i miłości. FRAGMENTY TYLKO U NAS (wpolityce.pl, 26 października 2011) – fragment książki