Otępienie czołowo-skroniowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Otępienie czołowo-skroniowe
Klasyfikacje
ICD-10

G31.0

DiseasesDB

10034

OMIM

600274

MeSH

D003704

Otępienie czołowo-skroniowe (ang. frontotemporal dementia, FTD) – klinicznie, genetycznie i morfologicznie heterogenna grupa chorób neurodegeneracyjnych należących do tauopatii. Zalicza się tu chorobę Picka, wariant czołowy FTD (inaczej behawioralny - bvFTD), wariant skroniowy FTD (inaczej semantyczny lub semantyczny wariant pierwotnej afazji postępującej - SvPPA) i postępującą afazję bez płynności mowy (NfvPP).

Epidemiologia

[edytuj | edytuj kod]

Otępienie czołowo-skroniowe stanowi przyczynę 8–10% przypadków demencji. Większość to przypadki sporadyczne; postacie rodzinne są rzadkie. Krewni pacjentów z FTD mają 3,5 razy wyższe ryzyko zachorowania od populacji ogólnej.

Objawy i przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Choroba Picka

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Choroba Picka.

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Nie ma skutecznej terapii zaburzeń poznawczych w otępieniach czołowo-skroniowych[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Standardy leczenia farmakologicznego niektórych zaburzeń psychicznych. Marek Jarema (red.). Gdańsk: ViaMedica, 2015, s. 146. ISBN 978-83-7599-867-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]