Otaru – Wikipedia, wolna encyklopedia

Otaru
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Japonia

Prefektura

 Hokkaido

Wyspa

Hokkaido

Region

Hokkaido

Burmistrz

Toshiya Hazama

Powierzchnia

243,83[1] km²

Populacja (2020)
• liczba ludności
• gęstość


111 299[2]
457 os./km²

Nr kierunkowy

0134

Kod pocztowy

〒047-8660

Plan Otaru
Symbole japońskie
Drzewo

japońska biała brzoza (Betula platyphylla var. japonica)

Kwiat

różanecznik

Ptak

treron złotolicy (Treron sieboldii)

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Otaru”
Położenie na mapie Hokkaido
Mapa konturowa Hokkaido, po lewej znajduje się punkt z opisem „Otaru”
Ziemia43°11′N 141°00′E/43,183333 141,000000
Strona internetowa

Otaru (jap. 小樽市 Otaru-shi) – miasto portowe w podprefekturze Shiribeshi, w Japonii, w zachodniej części wyspy Hokkaido, nad zatoką Ishikari (Morze Japońskie)[3]. Miasto ma powierzchnię 243,83 km²[1]. W 2020 r. mieszkało w nim 111 299 osób, w 52 615 gospodarstwach domowych[2] (w 2010 r. 131 928 osób, w 57 560 gospodarstwach domowych)[4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W dalekiej przeszłości była to osada zamieszkiwana przez Ajnów. Nazwa „Otaru” jest pochodzenia ajnuskiego, prawdopodobnie oznaczająca „rzekę biegnącą przez piaszczystą plażę”.

W 1865 roku miejscowość ta została uznana przez siogunat za wioskę. Władze Meiji ustanowiły pierwszy urząd, który był odpowiedzialny za rozwój regionu. W 1880 roku uruchomiono pierwszą linię kolejową (stacja Otaru) na Hokkaido, pomiędzy Otaru i Sapporo. Dekret imperialny z lipca 1899 roku ustanowił Otaru otwartym portem do handlu ze Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią. Spowodowało to, iż Otaru stało się ruchliwym portem, utrzymującym międzynarodowe kontakty handlowe. W szczytowym okresie, od końca XIX do połowy XX wieku, powstało tu wiele filii banków, które utworzyły „Wall Street Północy”[5][6].

Otaru otrzymało status miejski rangi -shi (市) w 1922 roku.

Od lat 50. XX wieku, gdy przemysł węglowy w mieście zaczął zanikać, status centrum gospodarczego przeniósł się z Otaru do Sapporo[6].

Kanał Otaru

[edytuj | edytuj kod]

Kanał Otaru (Otaru Unga) jest symbolem miasta. Był główną częścią ruchliwego portu w pierwszej połowie XX wieku. Towary były rozładowywane z dużych statków na mniejsze, które transportowały towary do magazynów usytuowanych wzdłuż kanału[7].

Kanał stał się przestarzały, gdy nowoczesne urządzenia doków umożliwiły bezpośredni rozładunek większych statków. Jednakże dzięki zaangażowaniu mieszkańców część kanału została odrestaurowana w latach 80. XX wieku. Magazyny przekształcono w muzea, sklepy i restauracje[7].

Kanał jest miejscem spacerów zarówno w ciągu dnia, jak i wieczorami, gdy zapalane są staromodne lampy gazowe, tworzące romantyczną atmosferę[7].

Przemysł rybny

[edytuj | edytuj kod]

Przemysł rybny śledzia odegrał ważną rolę w historii Otaru. Większość ryb była przetwarzana na nawóz, a nie do spożycia przez ludzi. Wiodące przedsiębiorstwa rybackie osiągały wysokie zyski do 1950 roku, kiedy zasoby śledzia gwałtownie spadły, a przemysł upadł.

W okresie rozkwitu połowów śledzia powstawały „dwory” śledziowe (nishin goten), budowane przez bogatych rybaków do przetwarzania ryb i jednocześnie miejsce zamieszkania dla siebie i pracowników. Jeden z nich, który powstał pod koniec XIX wieku zachował się do dziś i można go zwiedzać[8].

Festiwal śnieżnych świateł

[edytuj | edytuj kod]

Kanał służy również jako główny ciąg miasta w czasie „Festiwalu Drogi Śnieżnego Światła” (jap. Otaru Yuki Akari no Michi; ang. Snow Light Path Festival), który odbywa się co roku w lutym. Miasto ozdabiają przez dziesięć dni światła i małe rzeźby ze śniegu, zazwyczaj w tym samym czasie, co pobliski Festiwal Śniegu w Sapporo. Dzięki temu turyści mogą zobaczyć oba festiwale podczas tej samej podróży[9].

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Znani sportowcy z Otaru

[edytuj | edytuj kod]

Tutaj urodzili się skoczkowie narciarscy: Kazuya Yoshioka, Tokio Kubo i skoczkini Yoshiko Yoshiizumi.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Geospatial Information Authority of Japan 2021 ↓, s. 7.
  2. a b Statistics Bureau of Japan 2021 ↓.
  3. 日本地図 (Nihon Chizu). Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 144–145. ISBN 978-4-415-11272-5.
  4. Statistics Bureau of Japan 2011 ↓, s. 2.
  5. Otaru – A World of Nostalgia. Otaru City Government. [dostęp 2018-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-23)]. (ang.).
  6. a b Otaru – History. THE JAPAN, 2018. [dostęp 2018-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-25)]. (ang.).
  7. a b c Otaru Canal. www.japan-guide.com, 2018. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
  8. Herring Mansions (Nishin Goten). www.japan-guide.com, 2018. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  9. Otaru Snow Light Path Festival. www.japan-guide.com, 2018. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]