Outremer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Outremer (z francuskiego outre-mer – dosłownie „Zamorze”) – określenie używane w średniowieczu na oznaczenie terenów zajętych przez krzyżowców w wyniku I wyprawy krzyżowej^[1]. Był to pas nadbrzeżny od Małej Armenii na północy do Gazy na południu. Składał się z czterech państw: Hrabstwa Edessy, Księstwa Antiochii, Hrabstwa Trypolisu i Królestwa Jerozolimskiego.

Zobacz hasło Outremer w Wikisłowniku

• Kanaan
• Lewant
• Ziemia Święta
• Palestyna pod panowaniem krzyżowców
• Państwa krzyżowe