Pęzino (gmina) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pęzino
gmina wiejska
1946–54 i 1973–76[1]
Państwo

 Polska

Województwo

1945–54 i 1973–75: szczecińskie (duże)
1975–76:
szczecińskie (małe)

Powiat

stargardzki (do 1975)

Siedziba

Pęzino

Populacja (1974)
• liczba ludności


3041[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

7

brak współrzędnych

Pęzino – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954 i 1973–1976[3] w woj. szczecińskim (dzisiejsze woj. zachodniopomorskie). Siedzibą władz gminy było Pęzino.

Gmina Pęzino powstała po II wojnie światowej na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. III okręg administracyjny – Pomorze Zachodnie). 28 czerwca 1946 gmina – jako jednostka administracyjna powiatu stargardzkiego – weszła w skład nowo utworzonego woj. szczecińskiego[4][5].

Według stanu z 1 lipca 1952 gmina składała się z 7 gromad: Gogolewo, Pęzino, Strachocin, Święte, Trzebiatów, Tychowo i Żukowo[6]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[7].

Jednostkę reaktywowano 1 stycznia 1973 w tymże powiecie i województwie[8]. 1 czerwca 1975 gmina weszła w skład nowo utworzonego (mniejszego) woj. szczecińskiego[9].

2 lipca 1976 gmina została zniesiona, a jej obszar włączony do gmin[10]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1946 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. szczecińskiego
  2. Liczba ludności z publikacji Rocznik Demograficzny Polski, GUS 1975-1995
  3. Do 28 września 1954 oraz od 1 stycznia 1973 do 1 lipca 1976
  4. Dz.U. z 1946 r. nr 28, poz. 177
  5. Na podstawie ustawy z dnia 11 września 1944 o organizacji i zakresie działania rad narodowych (Dz.U. z 1944 r. nr 5, poz. 22) oraz dekretu z 23 listopada 1944 o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego (Dz.U. z 1944 r. nr 14, poz. 74)
  6. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  7. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  8. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  9. Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92
  10. Dz.U. z 1976 r. nr 24, poz. 143