Pałac Juliana Dunajewskiego w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pałac Juliana Dunajewskiego
Zabytek: nr rej. A-1064 z 23 października 1997
Ilustracja
Widok z Plant
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Dunajewskiego 4

Architekt

Antoni Łuszczkiewicz

Rozpoczęcie budowy

około 1828

Ważniejsze przebudowy

1835, 1882, 2010

Kolejni właściciele

Julian Dunajewski,
Jan Bisanz

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac Juliana Dunajewskiego”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac Juliana Dunajewskiego”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac Juliana Dunajewskiego”
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac Juliana Dunajewskiego”
Ziemia50°03′52,50″N 19°56′02,39″E/50,064583 19,933997

Pałac Juliana Dunajewskiego – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie w dzielnicy I Stare Miasto przy ulicy Juliana Dunajewskiego 4, na Piasku.

Kamienica powstała około roku 1828. Następnie kupił ją Julian Dunajewski, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Została przebudowana, według projektu Antoniego Łuszczkiewicza, na pałac. W 1882 kupił ją właściciel Grand Hotelu, Jan Bisanz i przebudował na restaurację.

Po zakończeniu I wojny światowej Kawiarnia u Bisanza stała się miejscem spotkań sportowców, trenerów, działaczy i dziennikarzy. Piłkarskie kluby rodem z Krakowa (Wisła, Cracovia, Jutrzenka i inne) miały u Bisanza specjalnie wydzielone stoliki. Można tam było załatwić wszystkie sprawy sportowe: zakontraktować drużynę na mecz, układano projekty rozgrywek o mistrzostwo kraju, opracowywano strategie i składy na mecze ligowe oraz reprezentacyjne. Odbywały się tam nawet oficjalne zebrania klubowe. Kawiarnia u Bisanza była również miejscem, gdzie rodziły się i rozprzestrzeniały sportowe plotki. Dawały one początek między konkurującymi między sobą Wisłą Kraków i Cracovią.

Według Stanisława Mielecha, który w swojej książce Gole, faule i ofsajdy opisuje, jak futbol w Polsce stawał się częścią życia towarzyskiego, do Bisanza przychodziło wiele znanych osobistości świata piłki nożnej, m.in. Tadeusz Synowiec (piłkarz Cracovii w latach 1909-1924, pierwszy redaktor naczelny „Przeglądu Sportowego” - do 1925 roku), dr Weyssenhoff (napisał podręcznik Sztuka gry w piłkę nożną), działacze Cracovii i Wisły Kraków, sportowi profesorowie gimnazjalni, artyści.

Na jednej ze ścian kawiarni wisiało ogromne płótno, które spełniało rolę księgi pamiątkowej.

Od 1945 w budynku znajdowała się Restauracja Warszawianka, zlikwidowana na początku XXI wieku. Po zakończonym w 2010 roku remoncie w kamienicy znajdują się apartamenty.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Stefan Szczepłek, Moja historia futbolu, Warszawa 2007.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]