French
DeutschPałac Monbijou – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) Pałac Monbijou, fasada południowa w 1739 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Styl architektoniczny | rokokowy |
| Rozpoczęcie budowy | 1703 |
| Ukończenie budowy | 1706 |
| Ważniejsze przebudowy | przed 1742 |
| Zniszczono | 1959 |
Położenie na mapie Niemiec  | |
Położenie na mapie Berlina  | |
 52°31′23,9″N 13°23′48,1″E/52,523306 13,396694 | |
_Schloss_Monbijou_1903.jpg)
Pałac Monbijou – rokokowy pałac w centrum Berlina, który znajdował się na terenie dzisiejszego Parku Monbijou na północnym brzegu rzeki Sprewy rzeki naprzeciwko Muzeum Bodego.
Pierwszy niewielki pałacyk o powierzchni 400 m² wybudowano w latach 1703-1706 w stylu późnego baroku. Od 1712 roku służył jako pałacyk letni żony następcy tronu Zofii Doroty Hanowerskiej i być może od tego czasu nazywany był z francuska Mon Bijou czyli Mój klejnot. W 1717 roku przebywał w nim przez dwa dni car Piotr I wraz z dworem, który go zdemolował. Pałacyk rozbudowano przed 1742 rokiem według projektu, który wykonał Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff. Od 1786 roku do śmierci w 1805 roku mieszkała w nim Fryderyka Luiza Hessen-Darmstadt zesłana do niego przez swojego męża króla Prus. W 1819 roku pod kierunkiem księcia Antoniego Radziwiłła odbyło się w pałacu prywatne przedstawienie Fausta Goethego, które było jednym z pierwszych wystawień tej sztuki. Około 1820 roku w pałacu umieszczono królewskie zbiory „Germanisch-slawischen Alterthümer” (Germano-słowiańskich Starożytności) i pałac przemianowano na „Museum für Vaterländische Alterthümer”, a w 1877 roku na „Hohenzollern Museum”. W 1940 roku Albert Speer zaproponował wyburzenie pałacu i budowę w jego miejscu trzech nowych budynków, jednak planów tych nie zrealizowano z powodu trwającej wojny.
Mocno uszkodzony podczas nalotu w listopadzie 1943 roku w czasie II wojny światowej i ostatecznie wyburzony w 1959 roku. Nie został odbudowany.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Thomas Kemper: Schloss Monbijou. Von der Königlichen Residenz zum Hohenzollern-Museum. Nicolai Verlag: Berlin 2005; ISBN 3-89479-162-4.
- Folkwin Wendland: Berlins Gärten und Parke von der Gründung der Stadt bis zum ausgehenden neunzehnten Jahrhundert; (Das klassische Berlin); Propyläen: Berlin 1979; S. 247-257; ISBN 3-549-06645-7.
- Ulrike Eichhorn: Wahre Geschichten um Berliner Schlösser; Tauchaer Verlag: Taucha 2012; S. 60-69; ISBN 978-3-89772-205-7.