Pafnucy z Tebaidy – Wikipedia, wolna encyklopedia
biskup wyznawca | |
Miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | ok. 360 |
Czczony przez | |
Wspomnienie |
Pafnucy z Tebaidy (kopt. ⲡⲁⲫⲛⲟⲩϯ, zm. ok. 360) – biskup jednego z miast Tebaidy na początku IV wieku, uczestnik I Soboru Nicejskiego w 325 roku, święty.
Biografia
[edytuj | edytuj kod]Pafnucy, będąc chrześcijaninem, doświadczył prześladowania za czasów cesarza Galeriusza. Doznał okaleczenia lewego kolana[c][1] i utraty prawego oka, a następnie skazano go na ciężkie roboty w kopalni. Około 313 roku został mnichem, potem powołano go na jedno z biskupstw w Tebaidzie. Jako biskup uczestniczył w I Soborze Nicejskim w lipcu 325 roku, gdzie spotkał się ze szczególnym szacunkiem ojców soborowych i cesarza Konstantyna Wielkiego. Sokrates Scholastyk zanotował w Historii Kościoła (Księga I, XI, 3–7), że cesarz zapraszał biskupa Pafnucego do pałacu i ze czcią całował bliznę po oku[2]. Pafnucy miał wpłynąć na podjęcie decyzji o niezobowiązywaniu żonatych duchownych do wstrzemięźliwości w pożyciu oraz niezabraniania wstępowania w związki małżeńskie przed przyjęciem sakramentu święceń. Biskup Pafnucy uczestniczył razem z Atanazym Wielkim w synodzie w Tyrze w 335 roku. Zmarł około 360 roku[3][4].
Dzień obchodów
[edytuj | edytuj kod]Bardzo późno wpisany do martyrologiów zachodnich. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 11 września, u Koptów 9 lutego lub 1 maja[3].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ San Pafnuzio. Vescovo in Egitto (11 settembre). santiebeati.it. [dostęp 2024-06-15]. (wł.).
- ↑ Sokrates Scholastyk: Historia Kościoła. [dostęp 2024-06-15].
- ↑ a b Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 4, Kraków 2000, ISBN 83-7097-671-9, kol. 483
- ↑ Maurice Hassett: Paphnutius (The Catholic Encyclopedia). newadvent.org. [dostęp 2024-06-15]. (ang.).