Panońskie góry wyspowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Panońskie góry wyspowe – grupa niewielkich pasm gór niskich i średnich oraz wzgórz w południowej części Kotliny Panońskiej, na południe od Dunaju i Drawy, na terenie Chorwacji (Slawonii) i Serbii (Wojwodiny).

Panońskie góry wyspowe nie należą do żadnego z pobliskich łańcuchów górskich (Karpat, Alp ani Gór Dynarskich) ani nie tworzą odrębnego systemu górskiego. Stanowią pozostałości peryferii dawnego masywu panońskiego, który w trzeciorzędzie uległ spękaniu i potrzaskaniu. Mają więc charakter gór zrębowych, tzw. horstów. Gdy Kotlinę Panońską wypełniało Morze Panońskie, panońskie góry wyspowe stanowiły na nim wyspy, a obecnie wystają ponad poziom osadów morskich i jeziornych.

Do panońskich gór wyspowych zalicza się pasma Medvednica, Ivanščica, Kalnik, Bilogora, Moslavačka gora, Psunj, Papuk, Lisina, Ravna gora, Krndija, Požeška gora i Dilj w Chorwacji, Fruška gora na granicy Chorwacji i Serbii oraz Góry Wrszackie w Serbii i Rumunii.

• B.Ž. Milojević Jugosławia. Zarys geografii, PWN Warszawa 1958
• Adam Malicki Jugosławia, w: Antoni Wrzosek (red.) Geografia Powszechna. Tom III. Europa (bez ZSRR), PWN Warszawa 1965
• Adam Malicki Jugosławia, PWN Warszawa 1974
• Maria Krukowska Jugosławia, „Wiedza Powszechna” 1975
• Henryk Górski, Wanda Jędrzejewska (red.) Atlas geograficzny, wyd. XIV, PPWK Warszawa 1979 ISBN 83-7000-011-8.
• Krystyna Jawecka, Teresa Zakrzewska (red.) Mapa przeglądowa Europy. Jugosławia. Skala 1:1 000 000, PPWK Warszawa-Wrocław 1984/85