Pantaleon Baktryjski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pantaleon – uzurpatorski król baktryjskiej prowincji Arachozja w latach 190-185 p.n.e. W tym czasie w Baktrii rządził Eutydemos II a w Paropamisadzie Agatokles^[1].

Jako pierwszy obok Agatoklesa władca baktryjski emitował obok moment utrzymanych w greckiej tradycji numizmatycznej także czworokątne monety w stylu indyjskim, z dwujęzyczną inskrypcją i wizerunkiem lwa oraz bogini Lakszmi. Podobnie jak w przypadku Agatoklesa, przyjmuje się, że Pantaleon był spokrewniony z obalonym Diodotosem II i walczył przeciw Eutydemosowi II.

Pantaleonowi i Agatoklesowi przypisuje się rozszerzenie władzy Greków w północnych Indiach. Korzystając z upadku dynastii Maurjów zajęli Gandharę i zachodnią część Pendżabu.

• Stanisław Kalita, Grecy w Baktrii i Indiach, Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagiellonica", Kraków 2009, ISBN 978-83-88737-92-3.