Paproccy herbu Cholewa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paproccy herbu Cholewa – polski ród szlachecki^[1]^[2] wywodzący się z Podlasia.

Udokumentowane początki rodu sięgają XV wieku. W tym wieku powstała wieś Paprotnia. Najstarszy zapis dotyczy Wita Paprockiego z braćmi stryjecznymi oraz Michała z Paprotny. Wpis ten pochodzi z 1477 roku.

Obecnie mieszka w Polsce ok. sześciu tysięcy Paprockich, blisko dwustu Paprockich mieszka na terenie dawnego województwa siedleckiego, są oni w większości potomkami podlaskich Paprockich.

Zobacz też

Przypisy

↑ S. hr. Uruski: Rodzina • Herbarz szlachty polskiej. T. XIII. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1916, s. 207.
↑ Kasper Niesiecki: Herbarz Polski. T. 7. Lipsk: J. N. Bobrowicz, 1839–1845, s. 246.

[rhsp-1] S. hr. Uruski: Rodzina • Herbarz szlachty polskiej. T. XIII. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1916, s. 207.

[knhp-2] Kasper Niesiecki: Herbarz Polski. T. 7. Lipsk: J. N. Bobrowicz, 1839–1845, s. 246.

[1]

[2]