Parafia św. Onufrego w Pasłęku – Wikipedia, wolna encyklopedia
Cerkiew parafialna św. Onufrego | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres | ul. Westerplatte 11 |
Data powołania | 1949 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diecezja | |
Dekanat | |
Cerkiew | |
Proboszcz | ks. prot.[1] mgr Marek Antonowicz z parafii w Elblągu |
Wezwanie | |
Wspomnienie liturgiczne | 12/25 czerwca |
Położenie na mapie Pasłęka | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu elbląskiego | |
Położenie na mapie gminy Pasłęk | |
54°03′38,0″N 19°39′22,0″E/54,060556 19,656111 |
Parafia św. Onufrego – parafia prawosławna w Pasłęku, w dekanacie Gdańsk diecezji białostocko-gdańskiej.
Na terenie parafii funkcjonuje 1 cerkiew:
- cerkiew św. Onufrego w Pasłęku – parafialna
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wskutek Akcji „Wisła” w Pasłęku i okolicy zostało osiedlonych 5898 osób, z czego 1950 wyznawców prawosławia[2]. Wiosną 1949 w mieście została erygowana parafia[3]. Początkowo władze stalinowskie odmawiały jej rejestracji, uzasadniając to niedostateczną liczbą wiernych. Dopiero na przełomie 1949/1950 placówka duszpasterska rozpoczęła formalnie działalność, jako jedna z parafii w dekanacie olsztyńskim[4]. W 1966 parafia liczyła 240 wiernych[5]. W 1974 była ona większa o 20 osób[6]. Do 2001 liczba parafian spadła natomiast do 128[7].
W 1997 została odremontowana cerkiew parafialna[8].
Wykaz proboszczów
[edytuj | edytuj kod]- 1949–1951 – ks. Mikołaj Batalin
- 1951–1953 – ks. Chryzant Jaworski
- 1953–1954 – ks. Eugeniusz Naumow
- 1954–1955 – ks. Eugeniusz Mironowicz
- 1955–1958 – ks. Leonidas Byczuk
- 1958–1963 – ks. Mikołaj Pasternacki
- 1963–1972 – ks. Anatol Szydłowski
- 1972–1982 – ks. Mikołaj Ostapczuk
- 1982–1983 – ks. Igor Chlabicz
- 1983–1985 – ks. Bazyli Ignaciuk
- 1985–1990 – ks. Sławomir Łomaszkiewicz
- 1990–2007 – ks. Sławomir Tomaszuk
- 2007 – ks. Witalis Leończuk
- od 2007 – ks. Marek Antonowicz
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Oficjalna strona Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego – Z prac Świętego Soboru Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego [dostęp: 23.03.2017.]
- ↑ Dudra 2004 ↓, s. 252.
- ↑ Dudra 2004 ↓, s. 253–254.
- ↑ Dudra 2004 ↓, s. 257.
- ↑ Dudra 2004 ↓, s. 275.
- ↑ Dudra 2004 ↓, s. 276.
- ↑ Dudra 2004 ↓, s. 278.
- ↑ Dudra 2004 ↓, s. 274–275.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kalendarz Prawosławny 2019, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, ss. 168–173, 191
- Stefan Dudra: Kościół Prawosławny na ziemiach zachodnich i północnych Polski po II wojnie światowej. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski, 2004. ISBN 83-89712-37-7. OCLC 61179795.
- Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX–XXI wieku, ks. Grzegorz Sosna i m. Antonina Troc-Sosna, Ryboły 2012