Parenteza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Parenteza, paranteza, zdanie parantetyczne (gr. παρένθεσις parénthesis – wstawienie)[1][2]środek stylistyczny, zdanie wtrącone w nawias, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu[3][4].

Przykłady:

"I od takiego co, Boże nieskończony, (w sobie chwalebnie i w sobie szczęśliwie sam przez się żyjąc) żądasz jakmiarz chciwie (...)"

"(...) prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte.

(A lato było piękne tego roku).

I tak śpiewali: Ach, to nic, że tak bolały rany, (...)"

Konstanty Ildefons Gałczyński, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władysław Kopaliński: parenteza. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2018-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-02)].
  2. Henry George Liddell, Robert Scott: παρένθεσις. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).
  3. parenteze. [w:] Ottův slovník naučný [on-line]. (cz.).
  4. parenteza. [w:] Słownik języka polskiego [on-line]. PWN.