Parenteza – Wikipedia, wolna encyklopedia
Parenteza, paranteza, zdanie parantetyczne (gr. παρένθεσις parénthesis – wstawienie)[1][2] – środek stylistyczny, zdanie wtrącone w nawias, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu[3][4].
Przykłady:
"I od takiego co, Boże nieskończony, (w sobie chwalebnie i w sobie szczęśliwie sam przez się żyjąc) żądasz jakmiarz chciwie (...)"
Mikołaj Sęp Szarzyński, Sonet II
"(...) prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte.
(A lato było piękne tego roku).
I tak śpiewali: Ach, to nic, że tak bolały rany, (...)"
Konstanty Ildefons Gałczyński, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Władysław Kopaliński: parenteza. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2018-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-02)].
- ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: παρένθεσις. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).
- ↑ parenteze. [w:] Ottův slovník naučný [on-line]. (cz.).
- ↑ parenteza. [w:] Słownik języka polskiego [on-line]. PWN.