Partia Demokratyczna (Japonia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Partia Demokratyczna
民主党
Minshu-tō
Ilustracja
Państwo

 Japonia

Lider

Yoshihiko Noda

Data założenia

1998

Data rozwiązania

7 maja 2018

Ideologia polityczna

centryzm

Poglądy gospodarcze

trzecia droga

Strona internetowa

Partia Demokratyczna (jap. 民主党 Minshu-tō) – japońska partia polityczna określana jako centrowa[1]. Powstała jako mała partia i przekształciła się w wielką siłę polityczną. W latach 2009–2012 partia rządząca w Japonii.

W jej skład wchodzi kilka osób o niejapońskim pochodzeniu m.in. Marutei Tsurunen (radca o fińskim pochodzeniu) i Ren Hō (radczyni, jej ojciec pochodzi z Tajwanu).

Od czasu powstania do 2009 Partia Demokratyczna pozostawała w opozycji. W wyborach parlamentarnych w sierpniu 2009 odniosła zdecydowane zwycięstwo i przejęła władzę od rządzącej przez kilkadziesiąt lat Partii Liberalno-Demokratycznej, a jej lider Yukio Hatoyama objął stanowisko premiera[2][3]. 4 czerwca 2010 na stanowisku lidera partii i szefa rządu (funkcję premiera objął 4 dni później) zastąpił go Naoto Kan[4]. 29 sierpnia 2011 nowym przewodniczącym w drugiej turze głosowania pokonując Banriego Kaiedę został wybrany Yoshihiko Noda[5]. 7 maja 2018 roku połączyła się z Partią Nadziei tworząc Ludową Partię Demokratyczną Jej logo to dwa czerwone koła zachodzące na siebie (dolne jakby bardzo lekko ścięte w dolnej lewej części). Części nachodzące na siebie są białe.

Liderzy Partii Demokratycznej

[edytuj | edytuj kod]

Poparcie

[edytuj | edytuj kod]

Izba Reprezentantów

[edytuj | edytuj kod]
  • 2000 - 127 mandatów na 480
  • 2003 - 177 mandatów(50)
  • 2005 - 113 mandatów(64)
  • 2009 - 308 mandatów(195)
  • 2012 - 57 mandatów(251)
  • 2014 - 73 mandaty(16)

Izba Radców

[edytuj | edytuj kod]
  • 1998 - 47 mandatów na 252
  • 2001 - 59 mandatów na 247
  • 2004 - 82 mandaty na 242
  • 2007 - 109 mandatów(27)
  • 2010 - 106 mandatów(3)
  • 2013 - 59 mandatów (47)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kabashima, I. & Steel, G. (2010). Changing Politics in Japan. Cornell University Press, s. 138–9.
  2. New PM cements Japan power shift. bbc.co.uk, 16 września 2009. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
  3. Hatoyama takes the helm as new centre-left PM. france24.com, 16 września 2009. [dostęp 2011-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)]. (ang.).
  4. Naoto Kan becomes Japan's new prime minister. bbc.co.uk, 4 czerwca 2010. [dostęp 2011-03-31]. (ang.).
  5. Yoshihiko Noda nowym premierem Japonii. onet.pl, 29 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-29]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ethan Scheiner, Democracy Without Competition in Japan: Opposition Failure in a One-Party Dominant State, Cambridge: Cambridge University Press, 2006, s. 43, ISBN 978-0-521-84692-9, OCLC 57406081.
  • David T Johnson; Franklin E Zimring. The Next Frontier: National Development, Political Change, and the Death Penalty in Asia. Oxford University Press. s. 93. ISBN 978-0-19-988756-9.
  • Lucien Ellington (2009). Japan. ABC-CLIO. s. 90
  • Kabashima, I. & Steel, G. (2010). Changing Politics in Japan. Cornell University Press, s. 138–9. ISBN 978-1-59884-162-6.
  • Alisa Gaunder Routledge Handbook of Japanese Politics. Taylor & Francis. p. 28. ISBN 978-1-136-81838-7.
  • Mark Kesselman; Joel Krieger; William Joseph. Introduction to Comparative Politics. Cengage Learning. s. 221. ISBN 1-111-83182-3.
  • Jeff Kingston, Contemporary Japan: History, Politics, and Social Change since the 1980s, wyd. 2nd ed, Chichester, West Sussex: John Wiley & Sons, 2013, s. 132, ISBN 978-1-118-31506-4, OCLC 780415808.
  • Christopher W. Hughes. Japan's Economic Power and Security: Japan and North Korea. Routledge. p. 16. ISBN 978-1-134-63431-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]