Partia Postępowa Vermontu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Partia Postępowa Vermontu
Vermont Progressive Party
Państwo

 Stany Zjednoczone

Lider

Anthony Pollina

Data założenia

1999

Ideologia polityczna

socjaldemokracja, socjalizm demokratyczny, progresywizm, ekologizm

Młodzieżówka

Progressive Youth Caucus

Strona internetowa

Partia Postępowa Vermontu (ang. Vermont Progressive Party) – amerykańska partia polityczna założona w 1999, działająca w stanie Vermont o charakterze socjaldemokratycznym[1] oraz socjalistyczno demokratycznym[2][3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Partia Postępowa Vermontu powstała na potrzeby kampanii wyborczej niezależnego kandydata Berniego Sandersa na burmistrza Burlington. Sam Sanders, wybrany do Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych, a następnie do Senatu, nigdy oficjalnie nie wiązał się z Partią Postępową, ale właśnie wśród niej miał najwięcej zwolenników. Grupa jego zwolenników zorganizowała się jako Postępowa Koalicja na rzecz przyszłych wyborów.

Postulaty

[edytuj | edytuj kod]

Program partii zawarty jest w 14 punktach:

  1. W odniesieniu do rolnictwa celem jest ochrona i wspieranie lokalnych producentów rolnych tak, aby byli w stanie sobie poradzić ze skutkami globalnych zmian klimatycznych.
  2. W sprawie praw obywatelskich postulują działania na rzecz pełnego i równego dostępu do edukacji, pracy, polityki mieszkaniowej. Wyznają politykę równości i 'pro-choice', a także chcą rozszerzenia pierwszej poprawki do konstytucji o prawa związane z pracą.
  3. W zakresie wymiaru sprawiedliwości opowiadają się przeciw karze śmierci i postulują skoncentrowanie się na programach społecznych które uchronią ludzi przed popełnianiem przestępstw.
  4. W sprawach gospodarczych m.in. promują spółdzielczość i łączenie się drobnych przedsiębiorców, płace wystarczające na godziwe utrzymanie się, politykę 'pełnego zatrudnienia', wspieranie lokalnej przedsiębiorczości, płacę minimalną w wysokości 7,50$
  5. Domagają się wsparcia 'głównego nurtu' edukacji tj. w szkołach publicznych, zmian w systemie publicznego finansowania szkolnictwa oraz zwiększenia nakładów na szkolnictwo wyższe.
  6. Należy cofnąć szkody już wyrządzone środowisku naturalnemu oraz zwiększyć jego ochronę przez wprowadzenie bądź zwiększenie limitów zanieczyszczeń
  7. Dla rodzin chcą 12-tygodniowego urlopu macierzyńskiego dla obojga rodziców oraz zezwolić kobietom na karmienie piersią w miejscach publicznych
  8. Wybory do obu izb Kongresu oraz prezydenckie powinny być bezpośrednie, nie jak dotychczas przez delegatów, zaś kandydaci na te urzędy winni upublicznić swoje zeznania majątkowe
  9. Opieka zdrowotna powinna być powszechna i dostępna dla każdego
  10. Należy wspierać budownictwo mieszkaniowe
  11. Należy rozwijać standardy chroniące dane osobowe obywateli i dbać o ich należyte bezpieczeństwo
  12. Należy zmniejszyć podatki dla większości obywateli
  13. Należy rozwiązać problemy z transportem przed budową nowych dróg przez możliwie duże odciążenie ich z transportu towarowego oraz rozwój komunikacji publicznej
  14. Należy upowszechniać korzystanie z odnawialnych źródeł energii elektrycznej oraz zamknąć elektrownię Vermont Yankee bez sprzedawania jej komukolwiek

Wybrani przedstawiciele

[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele stanu Vermont w Izbie Reprezentantów

  • David Zuckerman
  • Chris Pearson
  • Sarah Edwards
  • Dexter Randall
  • Sandy Haas
  • Susan Hatch Davis

Władze lokalne

  • Burmistrz miasta Burlington Bob Kiss
  • Rada miasta Burlington
    • Jane Knodell
    • Tim Ashe
    • Clarence Davis

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ingo Schmidt, Bryan Evans, Social democracy after the cold war, AU Press, 2012, ISBN 978-1-926836-88-1.
  2. Mark P. Jones (red.), Voting and Political Representation in America: Issues and Trends [2 volumes], ABC-CLIO, 2020, ISBN 978-1-4408-6085-0.
  3. David Van Deusen, On anarchism: dispatches from the people's republic of Vermont, Algora Publishing, 2017, ISBN 978-1-62894-305-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Burlington Free Press artykuł "House committee OKs recognition of Progressives", 19 lutego 2005, strona 5B.