Pasjonał – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2009-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pasjonał (łac.) Passionales – w hagiografii zbiór (również nieuporządkowany) tekstów hagiograficznych (pasji, żywotów i innych)^[1]; księga liturgiczna, zawierająca teksty ewangelicznych opisów Męki Pańskiej, które odczytuje się w miejsce ewangelii w Niedzielę Palmową Męki Pańskiej oraz w liturgii Wielkiego Piątku. Teksty te zawarte są także w lekcjonarzu i ewangeliarzu.

W Niedzielę Palmową Męki Pańskiej odczytuje się jedną z trzech Ewangelii synoptycznych (św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza), w zależności od danego roku (cykl jest trzyletni, liczony od roku narodzenia Chrystusa). W Wielki Piątek odczytuje się Ewangelię Jana. W tekście zaznaczony jest podział na role poszczególnych osób: + - słowa Chrystusa, E - słowa Ewangelisty, I - słowa innych osób pojedynczych, T - słowa tłumu. Słowa Chrystusa Pana zasadniczo odczytuje kapłan, zaś pozostałe role można powierzyć świeckim (lektorom, ministrantom Słowa Bożego, chórzystom).

Określenie „Pasjonał” używane jest jako tytuł zbiorów np. Złota legenda, a na skutek ewolucji gatunku jest współcześnie synonimem legendarza^[1].

• Passiones