Pasmo Oblęgorskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pasmo Oblęgorskie – pasmo Gór Świętokrzyskich. Rozciąga się od doliny Łosośny w okolicach wsi Kuźniaki na zachodzie po dolinę Bobrzy na wschodzie. Zbudowane jest z piaskowców triasowych. Część pasma porośnięta jest lasem z przewagą jodły, dębu i buka.

Przez pasmo przebiega Główny Szlak Świętokrzyski im. Edmunda Massalskiego z Gołoszyc do Kuźniaków.

• Siniewska Góra – 449 m n.p.m.
• Barania Góra – 427 m n.p.m.
• Perzowa – 396 m n.p.m.
• Kuźniacka Góra – 366 m n.p.m.
• Zachętna – 324 m n.p.m.
• Gomek (Bobrska) – 321 m n.p.m.

• Tymoteusz Wróblewski, Góry Świętokrzyskie. Mapy szkoleniowe, Kraków 1973.