Patriarcha Grado – Wikipedia, wolna encyklopedia

Patriarcha Grado był jednym z patriarchów w Kościele katolickim w okresie średniowiecza.

Powstanie patriarchatu wiąże się ze schizmą z 557 roku, kiedy biskup Akwilei, Paulinus, przeniósł swoją siedzibę do Grado i ogłosił się patriarchą. W 606 nastąpiło pojednanie z Rzymem, wtedy też podniesiono Akwileję do rangi patriarchatu, rozdzielając ją od patriarchatu w Grado.

W 1451 patriarchat włączono do nowo utworzonego Patriarchatu Wenecji.

• Paulin I (557-569)
• Probin (569-570)
• Eliasz (571-586)
• Sewer (586-606)

Unia z Rzymem w 606

• Candidianus (606-612)
• Epiphanius (612-613)
• Ciprianus (613-627)
• Primogenius (630-648)
• Maximus II (649)

?

• Stephanus II (670-?)
• Christophoros (685-?)
• Johannes (?-802/803)
• Fortunatus z Triestu (803–825)
• Fortunatus (przed 1020)
• Vitale Candiano (?-1017)
• Domenic (ok. 1050)
• Enrico Dandolo
• Giles (ok. 1300)
• Fortanerius Vassalli (1361)
• Thomas z Frignano (1372)

?

• Francis Lando (ok. 1400)

?

• Domenico Michel (1445-1451)

W 1451 włączenie do patriarchatu Wenecji