French
DeutschPaul Vanden Boeynants – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Paul Vanden Boeynants (1966) | |
| Pełne imię i nazwisko | Paul Emile François Henri Vanden Boeynants |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 maja 1919 |
| Data i miejsce śmierci | 9 stycznia 2001 |
| Premier Belgii | |
| Okres | od 19 marca 1966 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Belgii | |
| Okres | od 20 października 1978 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Paul Emile François Henri Vanden Boeynants, zwany VDB[1] (ur. 22 maja 1919 w Forest, zm. 9 stycznia 2001 w Aalst) – belgijski i waloński polityk, lider partii chadeckich, parlamentarzysta, minister i wicepremier, w latach 1966–1968 i 1978–1979 premier Belgii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się jako syn rzeźnika. Kształcił się w szkole jezuickiej, jednak dość szybko zajął się pracą w rodzinnym biznesie, doprowadzając do jego rozwoju. W trakcie II wojny światowej został zmobilizowany, przez rok był więziony w niemieckim obozie jenieckim. W 1945 stanął na czele branżowej organizacji gospodarczej w Brukseli.
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach unitarnej belgijskiej partii chadeckiej PSC-CVP. Między 1949 a 1979 był deputowanym do Izby Reprezentantów. W latach 1961–1966 przewodniczył PSC-CVP. Po jej podziale na partie językowe działał we francuskojęzycznej Partii Społeczno-Chrześcijańskiej, którą kierował od 1979 do 1981[2]. Przez wiele lat działał jednocześnie w brukselskim samorządzie.
W latach 1958–1961 był ministrem do spraw klasy średniej w trzech gabinetach Gastona Eyskensa. W latach 1972–1979 pełnił funkcję ministra obrony łącznie w siedmiu kolejnych rządach: szóstym Gastona Eyskensa, pierwszym i drugim Edmonda Leburtona, pierwszym i drugim Leo Tindemansa, drugim swoim i pierwszym Wilfrieda Martensa. Od 1977 do 1978 (u Leo Tindemansa) oraz w 1979 (u Wilfrieda Martensa) zajmował stanowisko wicepremiera. Dwukrotnie sam sprawował urząd premiera – od 19 marca 1966 do 17 czerwca 1968 oraz od 20 października 1978 do 3 kwietnia 1979.
Jego karierę polityczną zakończyło postępowanie karne w związku z zarzutami korupcyjnymi. W 1986 został skazany za defraudację i oszustwo na karę 3 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania[1][3].
14 stycznia 1989 Paul Vanden Boeynants został porwany z żądaniem okupu, wpłaconego przez jego rodzinę w wysokości 60 milionów franków belgijskich. Po miesiącu został uwolniony[1][3]. Patrick Haemers, przywódca porywaczy, w 1993 popełnił samobójstwo w belgijskim więzieniu[4].
W ostatnich latach życia były premier był redaktorem naczelnym satyrycznego czasopisma „Pan”[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Dick Leonard: Paul Vanden Boeynants. independent.co.uk, 16 stycznia 2001. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).
- ↑ Leaders of Belgium. zarate.eu. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).
- ↑ a b Paul Vanden Boeynants. britannica.com. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).
- ↑ Death sentence for gangsters. independent.co.uk, 20 stycznia 1994. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dick Leonard: Paul Vanden Boeynants. independent.co.uk, 16 stycznia 2001. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).
- Paul Vanden Boeynants. premier.fgov.be. [dostęp 2017-09-01]. (fr.).
- Ryszard Marcinkowski (red. nacz.), Encyklopedia powszechna PWN, suplement, PWN, Warszawa 1989.
- Marek Deszczyński, Robert Kupiecki, Tomasz Moszczyński, Historia polityczna świata 1945–1995. Kalendarium wydarzeń, Morex, Warszawa 1995, ISBN 83-902522-0-1.
