Paula Dunn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paula Dunn
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1964
Bradford

Wzrost

157 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa Europy
brąz Split 1990 sztafeta 4 × 100 m
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Edynburg 1986 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
srebro Edynburg 1986 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
srebro Auckland 1990 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
brąz Victoria 1994 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
brąz Victoria 1994 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Paula Dunn (przez pewien czas używała nazwiska Thomas, ur. 3 grudnia 1964 w Bradford[1]) – brytyjska lekkoatletka, sprinterka, medalistka mistrzostw Europy, pięciokrotna medalistka igrzysk Wspólnoty Narodów, olimpijka.

Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentowała Anglię, a na pozostałych dużych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.

Zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Dunn, Kathy Cook, Joan Baptiste i Heather Oakes) oraz srebrny medal w biegu na 100 metrów (ulegając jedynie Heather Oakes, a wyprzedzając Kanadyjkę Angellę Issajenko) na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1986 w Edynburgu[2]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i 7. miejsce w biegu na 100 metrów[3]. Zajęła 6. miejsce w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[4]. Odpadła w półfinale biegu na 100 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[5].

Dunn odpadła w półfinałach biegu na 200 metrów i sztafety 4 × 100 metrów oraz w ćwierćfinale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1989 w Hadze zajęła 4. miejsce w biegu na 60 metrów[6].

Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Stephi Douglas, Jennifer Stoute, Simmone Jacobs i Dunn), a także zajęła 5. miejsce w biegu na 200 metrów i 8. miejsce w biegu na 100 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland[2]. Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1990 w Glasgow[7].

Przez pozostałą część kariery lekkoatletycznej startowała pod nazwiskiem Thomas. Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Douglas, Beverly Kinch, Jacobs i Thomas) oraz odpadła w półfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[8]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów, a na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie zajęła 8. miejsce w finale sztafety 4 × 100 metrów[9]. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów oraz odpadła w półfinałach biegów na 100 metrów i na 200 metrów na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach[10].

Zdobyła brązowe medal w biegu na 100 metrów (za Nigeryjkami Mary Onyali i Christy Opara-Thompson) oraz w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Douglas, Geraldine McLeod, Jacobs i Thomas), a także zajęła 4. miejsce w biegu na 200 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1994 w Victorii[2]. Na swych czwartych mistrzostwach świata w 1995 w Gōteborgu odpadła w półfinale biegu na 200 metrów, ćwierćfinale biegu na 100 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[11].

Dunn była mistrzynią Wielkiej Brytanii (WAAA) w biegu na 100 metrów w latach 1986–1989 i 1995 oraz wicemistrzynią na tym dystansie w 1990, a także mistrzynią w biegu na 200 metrów w 1989 oraz brązową medalistką w 1994 i 1996[12]. Zwyciężyła w biegu na 100 metrów w mistrzostwach UK Championships w latach 1986–1988 i zdobyła srebrny medal w 1991, a w biegu na 200 metrów zwyciężyła w 1987 i 1988[13]. W halli była mistrzynią Wielkiej Brytanii w biegu na 60 metrów w 1988 i 1989 oraz brązową medalistką w 1987, 1991 i 1997[14].

Rekordy życiowe Pauli Dunn (Thomas)[15]:

  • bieg na 100 metrów – 11,15 s (23 sierpnia 1994, Victoria)
  • bieg na 200 metrów – 22,69 s (26 sierpnia 1994, Victoria)

Później była trenerką sportowców paraolimpijskich. W 2018 została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego V klasy (MBE)[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Paula Dunn [online], olympedia.org [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  2. a b c Paula Thomas [online], thecgf.com [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 574, 577 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  4. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 495 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  5. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 247, 365 [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  6. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 507 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  7. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 512–513 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 582, 585 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 248, 365–366 [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  10. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 591, 595 [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  11. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 248–249, 256, 366–367 [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  12. AAA Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  13. UK Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  14. AAA Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  15. Paula Thomas [online], Track and Field Statistics [dostęp 2020-09-18] (ang.).
  16. Dunn, Matthews and Warner named in New Year’s Honours list [online], Paralympics GB, 28 grudnia 2018 [dostęp 2020-09-18] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]