Paweł Michalski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paweł Michalski

Data i miejsce urodzenia	11 marca 1973 Łódź
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Paweł Michalski (ur. 11 marca 1973 w Łodzi) – polski alpinista i himalaista, zdobywca pięciu ośmiotysięczników. Członek kadry narodowej Polskiego Związku Alpinizmu (wspinaczka wysokogórska), a także Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego. Zorganizował i brał udział w kilkunastu ekspedycjach w Himalaje i Karakorum. Wspinał się w górach na wszystkich kontynentach.

Pracuje jako adiunkt na uczelni. Stopień doktora nauk ekonomicznych w zakresie nauk o zarządzaniu w specjalności zarządzanie projektami, psychologia zarządzania, logistyka uzyskał w 2011 roku, broniąc pracę pod tytułem „Logistyka projektu ekspedycyjnego” w Kolegium Zarządzania i Finansów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie^[1].

Zdobyte ośmiotysięczniki (bez używania dodatkowego tlenu i bez korzystania z pomocy tragarzy wysokościowych)

• 2019 – Manaslu (8156 m) – drogą normalną^[2]
• 2012 – Broad Peak (8051 m) – od strony Pakistanu^[3]
• 2008 – Gasherbrum II (8035 m) – droga normalna^[4]
• 2007 – Gasherbrum I (8068 m) – przez Kuluar Japoński^[5]
• 2006 – Cho Oyu (8201 m) – droga normalna^[6]

Inne wyprawy^[7]

• 2016 – Kazbek (5033 m) – droga normalna z wariantem trawersu
• 2015 – Dufourspitze (4634 m) – droga klasyczna
• 2010 – Mont Blanc (4807 m) – przez Dome du Guter
• 2004 – Aconcagua (6962 m) – przez Lodowiec Polaków
• 2004 – Pico de Orizaba (5610 m)
• 2004 – Iztaccihuatl (5230 m)
• 2004 – La Malinche (4461 m)
• 2004 – Tajumulco (4220 m)
• 2004 – Tacana (4092 m)
• 2003 – Mount Vinson (4897 m)
• 2003 – Mont Blanc (4807 m) – przez Gonella
• 2001 – Carstensz Pyramid (5029 m)
• 2001 – Mount Kościuszko (2227 m)
• 2001 – Elbrus (5632 m)
• 2000 – Denali (McKinley) (6194 m) – przez West Buttress
• 1999 – Aconcagua (6962 m) – przez Plaza de Mulas
• 1998 – Kilimandżaro (5895 m)
• 1996 – Mont Blanc (4807 m) – przez Grand Mullets

W 2009 r. Paweł Michalski podjął swoją pierwszą próbę zdobycia Broad Peak (8051 m.) w Karakorum. W czasie ataku szczytowego na przełęczy Broad Peak (7950 m.), Michalski postanowił zawrócić z obawy przed bardzo silnym wiatrem. Wspinacze, którzy kontynuowali atak, dotarli do wierzchołka Rocky Summit (8028 m). Zawrócili, gdy z grani została zdmuchnięta przez wiatr wspinaczka włoska Cristina Castagna. Żadna wyprawa, nie osiągnęła wierzchołka głównego, w tym sezonie^[8].

W 2010 r. Paweł Michalski wraz z Włochem Simone La Terra podjęli próbę zdobycia Manaslu (8156 m.). Pomimo przeprowadzenia 2 ataków szczytowych, ze względu na fatalne warunki atmosferyczne, nie udało się osiągnąć wierzchołka. W tym samym roku (czerwiec/lipiec), wspinacze zaatakowali Nanga Parbat (8126 m.). Wraz z Aleksandrą Dzik i Marcinem Kaczkanem, Michalski i La Terra przez pomyłkę (pomylono kuluar wyprowadzający na szczyt), zdobyli szczyt północny Nanga Parbat (8070 m.). Było to prawdopodobnie pierwsze polskie i włoskie wejście na ten wierzchołek^[9].

W 2011 r. Paweł Michalski wraz z rumuńskim wspinaczem Alexem Gavanem(inne języki), próbowali zdobyć Kanczendzonge (8586 m.). W ataku szczytowym, partner Michalskiego wycofał się (problemy żołądkowe). Samotny atak zakończył się na wysokości ok. 8430 m. (ze względu na stosunkowo późną godzinę oraz trudności techniczne).

W 2013 r. Paweł Michalski, ponownie z Simone La Terra, brał udział w wyprawie na Dhaulagiri (8167 m.)^[10]. Zespół w składzie Agnieszka Bielecka, Simone La Terra oraz Paweł Michalski wycofał się z wysokości 8100 m. ze względu na pogarszającą się pogodę i późną porę. Nikt nie zdobył szczytu w tym sezonie.

W 2014 r. Paweł Michalski brał udział w wyprawie na K2 (8611 m.), zorganizowanej w ramach programu Polski Himalaizm Zimowy im. Artura Hajzera. Wyprawa zakończyła się sukcesem. Dwóch członków ekspedycji – Janusz Gołąb i Marcin Kaczkan stanęli na szczycie. Paweł Michalski oraz Artur Małek byli zmuszeni wycofać się 150 metrów poniżej szczytu, ze względu na pogarszającą się pogodę^[11].

W 2015 r. Paweł Michalski był uczestnikiem projektu wspinaczkowego 6 Summits Challenge. Jego celem było wejście na Lhotse. W dn. 25.04.2015 r. Nepal został nawiedzony przez trzęsienie ziemi o sile 7,8 stp. w skali Richtera. Michalski w tym czasie przebywał w bazie pod Lhotse/Everest. Wyprawa została przerwana, aby udzielić pomocy poszkodowanym w tej tragedii^[12].

W 2016 r. Paweł Michalski ponownie brał udział w wyprawie na K2 (8611 m.), zorganizowanej w ramach programu Polski Himalaizm Zimowy im. Artura Hajzera. Pozostałymi uczestnikami byli: Jerzy Natkański, Piotr Tomala, Marek Chmielarski, Jarosław Botor. Pomimo szybkiego postępu w zdobywaniu góry, wyprawa nie osiągnęła sukcesu. Potężna lawina śnieżna pogrzebała obóz 3 (7200m). Nikt w tym sezonie nie zdobył wierzchołka K2^[13].

W 2017 r. Paweł Michalski podjął, wraz z Simone La Terra(inne języki) próbę zdobycia Makalu (8481 m.) i Lhotse (8516 m.) w jednym sezonie wspinaczkowym. Anomalie pogodowe występujące w rejonie Everest'u, Lhotse i Makalu, wywołały niespotykanie niskie temperatury. Zespół podjął dwa nieudane (z powodu niskich temperatur) ataki szczytowe na Makalu, osiągając wysokość ok. 8000m. Nie podjęto akcji górskiej na Lhotse. Ekspedycja trwała 72 dni^[14][15].

Wiosną 2018 r. Paweł Michalski wraz z Alexem Gavanem(inne języki) i Simone La Terra(inne języki) podjęli próbę zdobycia Dhaulagiri (8167 m.). Podczas akcji górskiej, w dn. 28.04.2018, namiot w którym znajdował się Simone La Terra(inne języki), został porwany przez huraganowy wiatr na wysokości ok. 7000m. Po akcji ratowniczej, trwającej 2 następne dni, ciało himalaisty zostało odnalezione na wysokości ok. 6000m i przetransportowane śmigłowcem do Katmandu^[16][17].

Jesienią 2018 r. Paweł Michalski brał udział w wyprawie na Manaslu (8156 m), zorganizowanej w ramach programu Polski Himalaizm Zimowy im. Artura Hajzera. Pozostałymi uczestnikami byli: Rafał Fronia, Paweł Kopeć, Piotr Głowacki, Damian Bielecki, Grzegorz Bielejec, Krzysztof Stasiak, Mariusz Lange. Niesprzyjające warunki powodowe (bardzo duże opady śniegu), spowodowały, że wyprawa nie osiągnęła sukcesu^[18].

W 2021 r. Paweł Michalski ponownie wspinał się na Lhotse. Podjął 2 dwie próby ataku szczytowego, osiągając maksymalną wysokość 8000 m. Niesprzyjające warunki pogodowe (2 cyklony znad Zatoki Bengalskiej oraz wcześniejsze nadejście monsunu) pozbawiły szans na zdobycie szczytu.^[19]

W czerwcu 2022 r. Paweł Michalski wraz z Markiem Olczakiem podjęli próbę zdobycia głównego szczytu Nanga Parbat w Pakistanie. Aklimatyzacja, pomimo wysokich temperatur, a przez to zagrożenia spadającymi kamieniami i blokami skalnymi, przebiegła sprawnie^[20]. Wspinacze przebywający w obozie 3, na kilka godzin przed atakiem szczytowym, dostali informację od schodzących z klientem, 2 doświadczonych Szerpów (którzy zawrócili z wys. ok. 7800 m.), że droga na szczyt jest niemożliwa do pokonania (twardy, niebieski lód). Michalski z partnerem schodzą na dół^[21]. Trzy dni później, okazuje się, że szczyt został bez problemu zdobyty (dzień po zejściu Polaków) przez 2 pakistańskich tragarzy wysokościowych. Według ich relacji - warunki były bardzo dobre^[22].