Paweł Nowicki (reżyser) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paweł Antoni Nowicki (ur. 18 lipca 1951 w Łodzi)^[1] – polsko-kolumbijski reżyser, producent, scenarzysta oraz wykładowca akademicki.

Ukończył studia magisterskie na Wydziale Filologicznym Uniwersytet Łódzkiego (1974), a następnie obronił dyplom na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej w Łodzi (1996)^[1]. W latach 1981–1983 był kierownikiem artystycznym Słupskiego Teatru Dramatycznego, a następnie kierownikiem artystycznym (1983–1989) i reżyserem (1989–1990, 1992–1993) Teatru Studyjnego '83 im. Juliana Tuwima w Łodzi^[2].

W 1990 roku na zaproszenie argentyńskiego reżysera teatralnego, Rubéna Di Pietro, zdecydował się wraz z żoną, wyjechać do Kolumbii, gdzie podjął pracę jako reżyser teatru Camarín del Carmen(inne języki)^[3]. Ponadto w latach 1990–1997^[4] był także wykładowcą aktorstwa w Krajowej Szkole Teatralnej (hiszp. Escuela Nacional de Arte Dramático – ENAD)^[3]. W latach 1990–1993 był korespondentem „Bestselleru”, krytyki teatralnej „Więzi” i „Tygodnika Kulturalnego” oraz publikował w magazynie Universidad del Valle(inne języki) „la Revista GESTUS”^[5]. Ponadto wykładał na Academia Superior de Artes de Bogotá(inne języki) (1992–2007) i Academia Charlot(inne języki). Prowadził warsztaty reżyserskie i aktorskie na uczelniach: Pontificia Universidad Javeriana(inne języki), Universidad della Valle, Universidad Nacional de San Luis(inne języki), Instituto Nacional de Bellas Artes y Literatura(inne języki), Narodowym Uniwersytecie Autonomicznym Meksyku^[4] oraz w La Casa del Teatro Nacional(inne języki), a także był producentem kolumbijskich telenowel^[3].

W latach 2000–2006 przebywał w Polsce, gdzie wraz ze swoją firmą producencką – Bogota Film – produkował telenowele. Od 2007 pracował jako doradca wiceprezesa ds. produkcji Caracol Televisión (dawn. Canal Caracol)^[3].

Jego żoną jest Anna Nowicka z domu Janiszewska, z którą ma córkę – Katarzynę (ur. 1988)^[1]. Nowicki posługuje się językiem polskim, hiszpańskim, angielskim i rosyjskim^[5].

Jest autorem przekładów sztuk teatralnych z hiszpańskiego na polski: „Maravilla Star” Santiago Garcíi Pinzóna(inne języki), „La secreta obscenidad de cada día”, „Dostoievski va a la playa”, „King Kong Palace o El exilio de Tarzán” Marco Antonio de la Parry(inne języki), „Nictalopes” Tomasa Espinosy oraz z polskiego na hiszpański: „Kwartet dla czterech aktorów” Bogusława Schaeffera, „Clowni” Andrzeja Strzeleckiego oraz „Olbrzyma” Andrzeja Maleszki^[5].

• Co to jest telenowela, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, 2006, ISBN 978-83-89964-89-2
• 7 Pecados Capitales de la telenovela, Hederieta, 2007^[6]
• El gran libro del Guayago, Hederieta, 2013^[7]

• Pierwsza miłość (odcinki: 1–355, od 2004)
• Warto kochać (2005–2006)
• Rajskie klimaty (2006)
• Będziesz moja (2006)

• Samo Życie (2002–2010)
• Adam i Ewa (2000–2001)

• O Donnie Barbie i Maestro (film dokumentalny, 1999)

Źródło: FilmPolski.pl^[8]

• 1988: Nagroda „Tygla Kultury” – Sprężyna – za osiągnięcia w zakresie pobudzania życia kulturalnego w Łodzi^[2]