Paweł Romanow (1860–1919) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paweł Aleksandrowicz Romanow
Ilustracja
Wielki Książę
Dynastia

Romanowowie

Data i miejsce urodzenia

3 października 1860
Carskie Sioło

Data i miejsce śmierci

29 stycznia 1919 (prawdopodobnie)
Petersburg

Ojciec

Aleksander II Romanow

Matka

Maria Romanowa

Żona

Aleksandra, Olga Paley

Dzieci

Maria i Dymitr

Rodzeństwo

Aleksandra, Mikołaj, car Aleksander III, Włodzimierz, Aleksy, Maria, Sergiusz

Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Huberta (Bawaria) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Order Królewski Serafinów (Szwecja)

Paweł Aleksandrowicz Romanow (ros. Павел Александрович Романов, ur. 21 września?/3 października 1860 w Carskim Siole, zm. prawdopodobnie 29 stycznia 1919 w Piotrogrodzie) – rosyjski wielki książę, syn cara Aleksandra II.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Już w momencie narodzin otrzymał stopień podoficerski armii rosyjskiej, a w wieku 13 lat, 11 stycznia 1874, został podporucznikiem. 30 sierpnia 1876 awansowano go na porucznika i w tej randze w latach 1877–1878 uczestniczył w wojnie z Turcją w Bułgarii, latem 1879 dowodził plutonem szkolnego batalionu piechoty, we wrześniu 1879 został sztabs-rotmistrzem, w 1880 Flügeladjutantem, a w 1882 rotmistrzem. W latach 1887–1888 dowodził szwadronem, w 1888 otrzymał stopień pułkownika, 1890–1896 dowodził pułkiem konnym, w 1893 otrzymał stopień generała majora, 1896–1898 był dowódcą 1 Dywizji Kawalerii Gwardii, w 1898 awansował na generała porucznika. W latach 1898–1902 dowodził Korpusem Gwardii, w 1913 został generałem kawalerii, 29 czerwca 1915 wyznaczono go szefem lejb-gwardyjskiego pułku grodzieńskiego, a 27 maja 1916 dowódcą 1 Korpusu Gwardii, uczestniczył w I wojnie światowej, m.in. w walkach nad Stochodem w lipcu 1916. We wrześniu 1916 został inspektorem wojsk gwardii, po rewolucji lutowej zwolniono go ze służby. Mieszkał w Carskim Siole.

Był żonaty z Aleksandrą, córką króla Grecji Jerzego I, a po jej przedwczesnej śmierci z Olgą Paley. Z pierwszego małżeństwa miał syna Dymitra Pawłowicza i córkę Marię Pawłownę. Z drugiego zaś syna Władimira(inne języki)[1] i dwie córki: Irinę(inne języki) i Natalię(inne języki)[2].

W sierpniu 1918 został aresztowany przez bolszewików i osadzony w twierdzy Pietropawłowskiej, gdzie w styczniu 1919 wraz z innymi książętami został zamordowany.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne.


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Royal Martyr Prince Vladimir Paley. [w:] The Royal Martyrs [on-line]. www.holy-transfiguration.org; Russian Orthodox Church, Baltimore. [dostęp 2024-07-15]. (ang. • ros.).
  2. Великая Княгиня и модель Натали Палей. mylitta.ru, 2012-02-07. [dostęp 2024-07-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]