Paweł Lubina – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pełne imię i nazwisko | Paweł Jan Lubina | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 22 grudnia 1896 | ||||||||||
Data i miejsce śmierci | 6 grudnia 1977 | ||||||||||
Wzrost | 175 cm | ||||||||||
Pozycja | |||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||
| |||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||
| |||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||
| |||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||
| |||||||||||
|
Paweł Jan Lubina (ur. 22 grudnia 1896 w Katowicach, zm. 6 grudnia 1977 w Katowicach) – polski piłkarz, pomocnik.
Był piłkarzem Diany oraz Pogoni Katowice. W reprezentacji Polski debiutował w rozegranym 4 lipca 1926 spotkaniu ze Estonią, które Polska wygrała 2:0. Drugi i ostatni raz w oficjalnym meczu zagrał w następnym roku[1]. W 1926 zagrał także w spotkaniu z Czechosłowacją, dziś uznawanym za nieoficjalne.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ www.kadra.pl/reprezentanci_L-M.html [dostęp 2016-03-28]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Gowarzewski Mistrzostwa Polski. Ludzie 1918-1939. 100 lat prawdziwej historii (1), wyd. gia, Katowice 2017 (sic!), s. 115