Pawieł Bure – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pawieł Bure

Pawieł Bure w barwach Vancouver Canucks (1997)
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1971 Moskwa
Obywatelstwo	Rosja
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik (prawoskrzydłowy)
Uchwyt	lewy
Draft	NHL 1989, numer: 113 (6 runda) Vancouver Canucks
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Pawieł Władimirowicz Bure (ros. Павел Владимирович Буре; ur. 31 marca 1971 w Moskwie^[1]) – rosyjski hokeista, reprezentant ZSRR i Rosji, dwukrotny olimpijczyk.

Jego dziadek Walerij uprawiał piłkę wodną i był olimpijczykiem w barwach ZSRR. Ojciec, Władimir był pływakiem, medalistą mistrzostw Europy, świata i igrzysk olimpijskich, reprezentował Związek Radziecki na trzech kolejnych olimpiadach (1968, 1972, 1976), zdobywając 4 medale. Jego młodszy o trzy lata brat, Walerij, również był hokeistą, także występował w NHL i był reprezentantem Rosji. Bracia występowali wspólnie krótkotrwale w CSKA w 1990 i 10 lat później w barwach Florida Panthers oraz w reprezentacji Rosji.

Bure był związany rosyjską tenisistką Anną Kurnikową (wcześniej jej partnerem był inny hokeista, Siergiej Fiodorow). 10 października 2009 poślubił rosyjską modelkę, wówczas 23-letnią Alinę Chasanową^[2][3][4].

• CSKA Moskwa (1987-1991)
• Vancouver Canucks (1991-1998)
  • Spartak Moskwa (1994)
  • Landshut Cannibals (1994)
• Florida Panthers (1998-2002)
• New York Rangers (2002-2003)

Rozpoczął karierę hokeisty w wieku 16 lat. Wychowanek CSKA Moskwa. W drafcie NHL z 1989 został wybrany przez Vancouver Canucks. Po upadku ZSRR wyjechał do Kanady (tak samo postąpił jego brat) i od 1991 grał w klubie z Vancouver w lidze przez siedem sezonów NHL. Następnie rozegrał cztery kolejne we Florida Panthers (tam grał w drużynie z bratem, Walerijem) oraz dwa ostatnie w New York Rangers. Ostatni mecz rozegrał 15 marca 2003. W związku z doskwierającą kontuzją kolana, 1 listopada 2005 oficjalnie zakończył karierę sportową^[5]. W czasie występów w lidze NHL zyskał przydomek The Russian Rocket (pol. Rosyjska Rakieta) z uwagi na szybkość poruszania się podczas gry^[6].

W wieku juniorskim oraz na początku seniorskiego do 1991 grał w barwach reprezentacji Związku Radzieckiego. Na przełomie XX i XXI wieku był reprezentantem Rosji. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1990, 1991 (ZSRR), 2000 oraz na zimowych igrzyskach olimpijskich 1998, 2002.

W trakcie kariery określany pseudonimem The Russian Rocket (Rosyjska Rakieta)^[7].

Tuż po zakończeniu kariery w 2005 został menadżerem olimpijskiej reprezentacji Rosji w hokeju na lodzie z myślą o zimowych igrzyskach olimpijskich 2006, gdzie Rosja zajęła czwarte miejsce. W 2009 jego następcą został Władisław Trietjak.

Ponadto w ramach amatorskich rozgrywek hokejowych, powołanych przez prezydenta Władimira Putina i weteranów radzieckiego i rosyjskiego hokeja pod nazwą Nocna Hokejowa Liga działa w radzie dyrektorów jako kurator Konferencji Moskwa^[8]. We wrześniu 2021 został wybrany do Rady IIHF^[9].

Reprezentacyjne

• Brązowy medal mistrzostw Europy juniorów do lat 18: 1988 z ZSRR
• Złoty medal mistrzostw Europy juniorów do lat 18: 1989 z ZSRR
• Złoty medal mistrzostw świata juniorów do lat 20: 1989 z ZSRR
• Srebrny medal mistrzostw świata juniorów do lat 20: 1990, 1991 z ZSRR
• Złoty medal mistrzostw świata: 1990 z ZSRR
• Brązowy medal mistrzostw świata: 1991 z ZSRR
• Srebrny medal zimowych igrzysk olimpijskich: 1998
• Brązowy medal zimowych igrzysk olimpijskich: 2002

Klubowe

• Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1988, 1989 z CSKA Moskwa
• Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1990 z CSKA Moskwa
• Puchar ZSRR: 1988 z CSKA Moskwa
• Puchar Europy: 1988, 1989, 1990 z CSKA Moskwa
• Puchar Spenglera: 1991 z CSKA Moskwa
• Mistrz dywizji NHL: 1992, 1993 z Vancouver Canucks
• Mistrz konferencji NHL: 1994 z Vancouver Canucks
• Clarence S. Campbell Bowl: 1994 z Vancouver Canucks
• Finalista Pucharu Stanleya: 1994 z Vancouver Canucks

Indywidualne

• Mistrzostwa Europy juniorów do lat 18 w hokeju na lodzie 1988:
  • Skład gwiazd turnieju^[10]
• Mistrzostwa Europy juniorów do lat 18 w hokeju na lodzie 1989:
  • Skład gwiazd turnieju^[10]
  • Najlepszy napastnik turnieju
• Mistrzostwa świata juniorów do lat 20 w 1989:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 8 goli
  • Skład gwiazd turnieju
  • Najlepszy napastnik turnieju
• Liga radziecka 1988/1989:
  • Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka
• Mistrzostwa świata juniorów do lat 20 w 1991:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 12 goli
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji minut kar turnieju
• Mistrzostwa świata w 1991:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów: 8 asyst
• Liga radziecka 1990/1991:
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Wiaczesław Bucajew i Walerij Kamienski) - łącznie 69 goli
• NHL (1991/1992):
  • Calder Memorial Trophy
• NHL (1992/1993):
  • NHL All-Star Game
• NHL (1993/1994):
  • NHL All-Star Game
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 60 goli
  • Piąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 107 punktów
  • Piąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 31 punktów
  • Pierwszy skład gwiazd
• NHL (1996/1997):
  • NHL All-Star Game
• NHL (1997/1998):
  • NHL All-Star Game
• Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 9 goli
  • Najlepszy napastnik turnieju
• NHL (1999/2000):
  • NHL All-Star Game, w tym Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP) Meczu Gwiazd
  • Maurice Richard Trophy – pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 58 goli
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców goli zwycięskich w sezonie zasadniczym: 14 goli
  • Drugi skład gwiazd
• NHL (1999/2000):
  • NHL All-Star Game
  • Maurice Richard Trophy – pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 59 goli
  • Drugi skład gwiazd

Rekord

• NHL w liczbie strzelonych goli przez braci w sezonie 1999/2000: 58 (Pawieł) i 35 (Walerij)

Wyróżnienia

• Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR w hokeju na lodzie: 1990
• Hockey Hall of Fame: 2012^[11]
• Galeria Sławy IIHF: 2012^[12]
• Jego numer 10 został zastrzeżony przez klub Vancouver Canucks: 2013^[13][14]
• Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy: 2014

• Pawieł Bure w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Pawieł Bure w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
• Pawieł Bure – profil na stronie NHL
• Pawieł Bure – profil na stronie Legends of Hockey