Phalcoboenus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Phalcoboenus[1]
d’Orbigny, 1834[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – karakara andyjska (P. megalopterus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

sokołowe

Rodzina

sokołowate

Podrodzina

sokoły

Plemię

Ibicterini

Rodzaj

Phalcoboenus

Typ nomenklatoryczny

Phalcoboenus montanus d’Orbigny, 1834 (= Aquila megalopterus Meyen, 1834)

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Phalcoboenusrodzaj ptaków z podrodziny sokołów (Falconinae) w rodzinie sokołowatych (Falconidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[7].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 37–65 cm; masa ciała 289–1187 g; rozpiętość skrzydeł 80–125 cm[7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Phalcoboenus: nowogr. φαλκων phalkōn, φαλκωνος phalkōnos „sokół”; gr. βαινω bainō „iść, spacerować”[8].
  • Senex: łac. senex, senis „starsza osoba” (tj. krzykliwy, siwowłosy)[8]. Gatunek typowy: Falco australis J.F. Gmelin, 1788.
  • Aetotriorchis: gr. αετος aetos „orzeł”; τριορχης triorkhēs „myszołów”, od τρεις treis, τρια tria „trzy”; ορχις orkhis „jądro”[8]. Gatunek typowy: Falco novaeseelandiae J.F. Gmelin 1788 (= Falco australis J.F. Gmelin, 1788).
  • Helotriorchis: gr. r. ἡλος hēlos „brodawka”; τριορχης triorkhēs „myszołów”, od τρεις treis, τρια tria „trzy”; ορχις orkhis „jadro”[8]. Gatunek typowy: Falco australis J.F. Gmelin, 1788.
  • Oronertus: gr. ορος oros, ορεος oreos „góra” (tj. Andy chilijskie); νερτος nertos „ptak drapieżny, być może sęp”[8]. Nazwa zastępcza dla Phalcoboenus d’Orbigny, 1834 ze względu na puryzm.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Phalcoboenus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. A. d’Orbigny: Voyage dans l’Amérique méridionale. Cz. 9. Paris: Chez Pitois-Levrault et ce., libraires-éditeurs, rue de la Harpe, 1847, s. ryc. 2. (fr.).
  3. J. Gould: Family—Falconidæ. W: Ch. Darwin: The zoology of the voyage of H.M.S. Beagle, under the command of captain Fitzroy, r.n., during the years 1832 to 1836. Cz. 3: Birds. London: Smith, Elder & Co., s. 13. (ang.).
  4. J.J. Kaup: Classification der Säugethiere und Vögel. Darmstadt: C.W. Leske, 1844, s. 124. (niem.).
  5. H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. ryc. xcviii. (niem.).
  6. F. Heine & A. Reichenow: Nomenclator Musei Heineani Ornithologici; Verzeichniss der Vogel-Sammlung des Kgl. Oberamtmanns Ferdinand Heine. Berlin: R. Friedländer & Sohn, 1882–1890, s. 272. (niem.).
  7. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Falcons and Caracaras (Falconidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.falcon1.01. [dostęp 2020-10-16]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. a b c d e Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Polyborini Bonaparte, 1838 (wersja: 2019-04-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-16].