Pieńczykowo – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2019) | 97[2] |
Strefa numeracyjna | 86 |
Kod pocztowy | 19-206[3] |
Tablice rejestracyjne | BGR |
SIMC | 0404980[4] |
Położenie na mapie gminy Rajgród | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu grajewskiego | |
53°38′49″N 22°37′37″E/53,646944 22,626944[1] |
Pieńczykowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Rajgród[4][5].
W 1929 r. wieś należała do gminy Bełda. Majątek ziemski posiadała tu Helena Majewski (55 mórg), Jakub Niedźwiecki (84), Józef Niedźwecki (56), Julia Niedźwiecka (124)[6].
W sierpniu i wrześniu 1944 Niemcy wysiedlili mieszkańców wsi. Budynki rozebrano lub spalono. W wyniku pacyfikacji śmierć poniosło 16 mieszkańców, rozstrzelanych lub zgładzonych w obozach[7].
W latach 1954–1959 wieś była siedzibą gromady Pieńczykowo, po jej zniesieniu w gromadzie Bełda. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 100469
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2019. Stan ludności 31.12.2019 [dostęp 2021-05-02]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 922 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ The 1929 Polish Business Directory Project [online], data.jewishgen.org [dostęp 2017-03-31] .
- ↑ Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 220.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Pieńczykowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 88 .