Pieczara – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pieczara – podobnie jak grota niefachowe określenie jaskini. Nazwa ta wzięta z języka starosłowiańskiego notowana jest w Polsce od drugiej połowy XVI w. i uważana za rutenizm. W języku starosłowiańskim słowo pektь- oznaczało ‘piec’, ‘ognisko domowe’. Po II wojnie światowej, w ramach porządkowania nazewnictwa postanowiono stosować jedynie słowo jaskinia^[1], zaś słowo pieczara uznano za synonim jaskini.

W innych językach słowiańskich (a także w Rumunii i na Węgrzech) nadal najpopularniejszymi określeniami jaskini są terminy z rdzeniem peč i różnymi końcówkami: na lub ra. Na przykład rumuńskie określenie jaskini to peșteră^[2]^[3].

Przypisy

↑ ZofiaZ. Radwańska-Paryska ZofiaZ., Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H., Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 .
↑ J. Urban, Terminy jaskinia, pieczara oraz grota jako dziedzictwo kulturowe, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Prace i materiały Muzeum im. prof. Władysława Szafera, 2012.
↑ peșteră – definiție și paradigmă. [dostęp 2022-03-14]. (rum.).

[1] ZofiaZ. Radwańska-Paryska ZofiaZ., Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H., Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 .

[2] J. Urban, Terminy jaskinia, pieczara oraz grota jako dziedzictwo kulturowe, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Prace i materiały Muzeum im. prof. Władysława Szafera, 2012.

[3] șteră – definiție și paradigmă. [dostęp 2022-03-14]. (rum.).

[1]

[2]

[3]