Piotr Michera – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr Michera (ur. 22 czerwca 1954 w Kaliszu) – polski skrzypek jazz-rockowy, rozrywkowy i klasyczny^[1][2].

Początkowo próbował swych sił jako perkusista, lecz został zapisany do klasy skrzypiec w szkole muzycznej^[3]. Rozpoczął naukę w wieku 6 lat^[1]. Jako autodydakta uczył się także gry na gitarze^[3]. W wieku 17 lat, będąc uczniem I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Asnyka w Kaliszu, założył zespół bluesowy, działający pod nazwą Old Drug^[3]. Najmłodszym z członków grupy był jego brat Wojciech Michera (perkusja), który liczył wówczas zaledwie 13 lat^[3].

Dyrektor kaliskiego Domu Kultury, w którym Old Drug odbywał próby, zgłosił zespół na eliminacje do II Wielkopolskich Rytmów Młodych w Jarocinie^[3]. Młodzi muzycy wzięli udział w eliminacjach, wykonując dwa utwory i zakwalifikowali się do finału, co spowodowało, że musieli pozostać w Jarocinie dłużej^[3].

Przewodniczącym jury był poznański pianista, wokalista i kompozytor – Wojciech Skowroński. Zaś jego pozostałym członkami byli: Ryszard Gloger – krytyk muzyczny miesięcznika Jazz (później także dziennikarz muzyczny Radia Merkury Poznań); Wojciech Kubiak – muzyk związany z poznańską Telewizją i Radiem; Sławomir Marcinkowski – dziennikarz Słowa Powszechnego i Krzysztof Wodniczak – dziennikarz Gazety Poznańskiej (współorganizator WRM)^[3].

W efekcie zespół wywalczył II nagrodę, tj. Srebrnego Kameleona dla najlepszego wykonawcy bluesa^[3][4]. Puchar z rąk W. Skowrońskiego w imieniu zespołu odebrał jego lider, zaś Old Drug powrócił do Kalisza i zakończył działalność w grudniu 1971 roku^[3].

Następnie skrzypek miał na swym koncie epizod z formacją fusion pod nazwą Tabu^[5]. Od października 1972 roku współtworzył wraz z Tadeuszem Golachowskim (saksofon sopranowy, altowy i barytonowy), Edwardem Crosio (gitara basowa) i Piotrem Wolskim (perkusja), jazz-rockową Grupę Kalisz^[6], która zajęła II miejsce na III FMMW w Kaliszu^[7] i zarejestrowała trzy utwory w studiu nagraniowym PR w Warszawie^[7].

Wielokrotnie wyróżnia­ny i nagradzany również na innych festiwalach i konkursach, m.in.: Jazz nad Odrą, Złota Tarka, Jazz Juniors, FAMA^[8]. W 1973 roku, krótko po zdanej maturze trafił do Grupy WIEM (W Innej Epoce Muzycznej), którą po rozstaniu z Anawą, powołał do życia Marek Grechuta z którym muzyk współpracował przez trzy lata oraz nagrał album pt. Magia obłoków (1974)^[3], gdzie oprócz skrzypiec zagrał także na gitarze akustycznej^[9].

Ponadto na festiwalu Jazz nad Odrą '74 pojawił się na scenie ze stworzoną specjalnie na tę okazję formacją Supeł w której skład oprócz niego wchodzili: Tadeusz Golachowski (saksofon, pianino), Edward Crosio (gitara basowa) i Wojciech Michera (perkusja)^[7]. 21 marca 1974 roku w programie koncertu znalazły się dwa jego utwory Pętla i Kwas oraz kompozycja Golachowskiego pt. Ballada blada^[7]. Publiczność przyjęła występ kaliskich muzyków z dużym aplauzem^[7].

W późniejszych latach skrzypek współpracował, m.in. z zespołami: Completorium, Jazz Service, country'owym Konwojem, folkową Kapelą znad Baryczy^[1], a także z Kaliską Orkiestrą Symfoniczną oraz Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu i Teatrem STU w Krakowie^[5][10]. Pracował także jako frontman w holenderskim Circus Althoff^[5] i wspierał włos­kich symfoników podczas występów w Bari i Lecce^[1][10].

Dwukrotnie zapraszany do współpracy ze szwedzkim projektem Don Cherry & Äge Delbanco Tägarps Skola^[8]. Występował na estradach w kraju i za granicą (Rosja, Niemcy, Francja, Włochy, Holandia i Szwecja^[8])^[5][10].

Obecnie podczas swoich recital prezentuje program pt. Kraków – wspomnienie z piosenkami Ewy Demarczyk, Zbigniewa Wodeckiego, Marka Grechuty i Grzegorza Turnaua w całkowicie odmiennych, nowych aranżacjach^[1][10].

Kolejny program sygnowany jest nazwą „Piotr Michera Violin Project” i zawiera covery światowych hitów funky, rocka i bluesa z repertuaru takich wykonawców jak: Whitney Houston, Stevie Wonder, Sting, Eric Clapton, Earth, Wind & Fire czy Carlos Santana^[8].

• Piotr Michera w Archiwum Polskiego Rocka