Piotr Ostaszewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy politologa. Zobacz też: inne znaczenia Piotr Ostaszewski.

Piotr Ostaszewski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1964 Żyrardów
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: teoria stosunków międzynarodowych, międzynarodowe stosunki polityczne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	24 czerwca 1998 – historia UW
Habilitacja	26 kwietnia 2004 – nauki o polityce UAM
Profesura	26 lutego 2013
Profesor zwyczajny SGH
Jednostka	Kolegium Ekonomiczno-Społeczne; Katedra Studiów Politycznych
Stanowisko	Prorektor ds. studentów i dydaktyki (2012–2016)
Ambasador RP w Korei Południowej
Okres spraw.	27 września 2017–31 lipca 2024
Poprzednik	Krzysztof Majka

Piotr Ostaszewski (ur. 5 kwietnia 1964 w Żyrardowie^[1][2]) – polski historyk, politolog i amerykanista ze Szkoły Głównej Handlowej (SGH), specjalizujący się w historii najnowszej Stanów Zjednoczonych i regionu Azji i Pacyfiku, od 2017 do 2024 ambasador RP w Korei Południowej.

W 1990 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim^[1]. W latach 1993–1994 był stypendystą The Miller Center of Public Affairs na Uniwersytecie Wirginii, a następnie w Woodrow Wilson Center Cold War International History Project^[3]. W 1998 doktoryzował się tamże w zakresie historii najnowszej na podstawie pracy Wietnam w amerykańskiej polityce powstrzymywania w latach prezydentury Harryego S. Trumana, 1945–1953 (promotor: Krzysztof Michałek). W 2004 habilitował się w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie nauk o polityce na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu^[4]. Tytuł profesorski otrzymał w 2013^[5].

W latach 1990–2000 pracował w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW, gdzie tworzył program studiów amerykanistycznych. Od 2000 związany ze Szkołą Główną Handlową, gdzie jest profesorem. W latach 2012–2016 był prorektorem do spraw studentów i dydaktyki, a w 2006–2016 kierownikiem Katedry Studiów Politycznych w Kolegium Ekonomiczno-Społecznym SGH. Zajmuje się międzynarodowymi stosunkami politycznymi. Jest autorem publikacji naukowych z politologii, historii USA i powojennej historii konfliktów w państwach regionu Azji i Pacyfiku^[3].

Wypromował troje doktorów^[6].

Od 27 września 2017 do 31 lipca 2024 był polskim ambasadorem w Korei Południowej^[7][8][9].

Włada biegle angielskim i włoskim oraz w stopniu zaawansowanym niemieckim^[10].

• Amerykańska wojna w Wietnamie, 1965–1973, w opinii dwóch pokoleń społeczeństwa polskiego, Warszawa: Ośrodek Studiów Amerykańskich. Uniwersytet Warszawski, 1999.
• Wietnam: najdłuższy konflikt powojennego świata 1945–1975, Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2000.
• Kambodża: zapomniana wojna 1970–1975: (dojście Czerwonych Khmerów do władzy), Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2003.
• Międzynarodowe stosunki polityczne: zarys wykładów, Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 2008, 2010.
• Laos: konflikt wewnętrzny i międzynarodowy 1945–1975, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2011.
• Chińska Republika Ludowa we współczesnych stosunkach międzynarodowych (ed.), Warszawa: Szkoła Główna Handlowa - Oficyna Wydawnicza, 2011.

• Maldwyn Jones, Historia USA, Gdańsk: Marabut 2002, 2003.
• John Lewis Gaddis, Strategie powstrzymywania: analiza polityki bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych w okresie zimnej wojny, Warszawa: Książka i Wiedza, 2007.
• David Owen, Chorzy u władzy: sekrety przywódców politycznych ostatnich stu lat, Warszawa: PIW, 2013.