Piotr Przerywacz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr Przerywacz

Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1972 Jawor
Wzrost	179 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1989–1991 Kuźnia Jawor 1991–1994 Miedź Legnica 1994–2002 Zagłębie Lubin 183 (5) 1998–1999 → GKS Bełchatów (wyp.) 22 (0) 2002–2004 Szczakowianka Jaworzno 44 (0) 2005–2007 Górnik/Zagłębie Wałbrzych 2007–2011 Górnik Wałbrzych 2013 GKS Kobierzyce 1 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Piotr Przerywacz (ur. 15 listopada 1972 w Jaworze) – piłkarz polski grający na pozycji obrońcy.

Karierę piłkarską Przerywacz rozpoczął w klubie Kuźnia Jawor. Grał w nim w latach 1989-1991. Latem 1991 roku przeszedł do drugoligowej Miedzi Legnica. W sezonie 1991/1992 zdobył z Miedzią Puchar Polski. W Miedzi występował do końca sezonu 1993/1994.

Latem 1994 Przerywacz przeszedł do Zagłębia Lubin. Swój debiut w pierwszej lidze zaliczył 30 lipca 1994 w meczu ze Stomilem Olsztyn (2:2) i w debiucie zdobył gola. W Zagłębiu od czasu debiutu był podstawowym zawodnikiem. Latem 1998 został na rok wypożyczony do GKS Bełchatów. W 1999 roku wrócił do Zagłębia i występował w nim do lata 2002 roku. W 2002 roku podpisał kontrakt z beniaminkiem Ekstraklasy, Szczakowianką Jaworzno. W Szczakowiance spędził roku. w sezonie 2002/2003 spadł z nią z pierwszej do drugiej ligi.

W 2005 roku Przerywacz został zawodnikiem klubu Górnik/Zagłębie Wałbrzych. W 2007 roku doszło do podziału klubu, a Przerywacz został piłkarzem Górnika Wałbrzych. Grał w nim do końca swojej kariery, czyli do 2011 roku.

Ogółem w polskiej Ekstraklasie Przerywacz rozegrał 226 meczów i strzelił 5 goli.

• Piotr Przerywacz w bazie 90minut.pl